Tylko w domu

To jasne, że rodzice czują się za Ciebie odpowiedzialni, martwią się o Ciebie. Ale powlutku, powolutku ilość swobody będzie się powiększać. Nie wiem, ile masz lat, w jakiego typu miejscowości mieszkasz.
Ale może wolno Ci wyjść na chwilę chociaż przed dom? Można się umówić z dwiema kolezankami obok domu. Potem opowiadać, kto był, co robiłyście. Stopniowo przebywa się na dworze coraz dłużej i powiększa sie towarzystwo. Pamiętam, że gdy jeden z kolegów nie mógł za bardzo wychodzić poza
podwórko, to my spędzaliśmy wolny czas u niego- tam graliśmy w piłkę, rozmawialiśmy.
A jeśli nawet tego Ci nie wolno, to może przyjdzie do Ciebie do domu koleżanka? Potem Ty do niej? Potem dojdzie trzecia i czwarta itd. Czasy są trudne, opowieści o nastolatkach straszne, więc rodzice martwią się.
Zawsze trzeba prosić, tłumaczyć, nigdy nie wolno żądać ani histeryzować.
Widzę, jak uczniowie po lekcjach stoją długo pod szkołą, wygłupiają się, żartują, biegają, stoją tak całą grupą, potem się odprowadzają do domu.




Więcej listów:

zadaj pytanie...