Niewierzący szwagier
Kuzynka mieszka z chłopakiem bez ślubu. Twierdzi, że on jest niewierzący, ślub nie ma więc sensu. A była tak zaangażowana z Kościele. Nie potrafię tego zrozumieć, nie milczę i nie będę milczała jak reszta rodziny... Oburzona
Moim zdaniem jeśli chłopak nie jest nawet ochrzczony, to tylko lepiej. Bo znaczy, że nie miał nigdy okazji zbliżyć się do tajemnicy Boga. Tym bardziej rozmawiając z nimi uważaj, byś nie podawała argumentów faryzejskich, czyli byś się nie przyczepiała spraw przepisów. Pisałam, że jest możliwy ślub osoby wierzącej i niewierzącej. Bardziej uparty bywa ktoś, kto był ochrzczony, przystąpił do Komunii, a
potem jego wiara osłabła. Te osoby mają jednak wyrzuty sumienia i zagłuszając je, bardzo mocno odsuwają się od Boga. Tu by trzeba pokazywać Bożą Miłość, tu warto sięgnąć do czegoś najlepiej napisanego, wyjaśnionego. Np świetna jest encyklika Benedykta 16 o Miłości. Albo warto sięgnąć do przemówień papieża podczas ostatniej pielgrzymki do Lourdes. Ten papież, który zawsze tak ściśle trzymał się przepisów, teraz coraz częściej podkreśla, że najważniejsza jest Miłość. Jeśli chłopak jest niewierzący, to jest też bez winy, bo nie rozumie, w czym rzecz. Natomiast siostra powinna sobie postawić pewne pytania- czy odchodzi od Kościoła, czy w Bóg jeszcze coś dla niej znaczy. To jest
smutniejsze. To jest też pewien znak naszej bardzo letniej wiary. A Jezus tak prosił, byśmy nie byli letni.
Ja nie wiem, jaką metodę najlepiej obrać. Przede wszystkim liczy się motywacja- czy Ty walczysz o siostrę z powodu troski o jej zbawienie i odejście od wiary, czy też chodzi Ci o sprawy obyczajowe.
Walcząc o nią, stajesz się teraz człowiekiem wiary i to musi być widoczne- czyli nie możesz ani słowem ich obrazić, nie możesz narzucać swojej woli, oni muszą czuć, że Tobie na nich zależy!!!! Żę wyrzuty wynikają z wielkiej miłości i troski! Poczytaj ba snAndersena "Nowe szaty cesarza" i spróbuj przyjąć rolę prawdomównego, uczciwego dziecka.
Więcej listów:
zadaj pytanie...
