Nierówne traktowanie dzieci

Sprawa opisana przez Ciebie jest bardzo przykra. Oczywiście, zastanawiam się, co by Twoi rodzice powiedzieli, gdyby ten list przeczytali. Bo myślę, że oni nie zdają sobie sprawy z tego, że tak nierówno traktują swoje dzieci. Chyba, że napisałaś w nerwach, pod wpływem chwili i trochę przesadziłaś.
Moje propozycje dla Ciebie:
1. Spokojnie zastanów się, czy naprawdę jest tak źle, jak napisałaś.
2. Słyszałam o rodzinach, które w jakiś dziwny sposób wyróżniają chłopaka. Poza Europą tak jest na Wschodzie, w krajach arabskich. Syn jest tym, który dziedziczy majątek, nazwisko, a dziewczyna idzie do męża, czyli jakby odchodzi od rodziny. Możesz kiedyś zażartowac, że czujesz się jak Arabka, bo tam w rodzinach ceni się głównie chłopaków. Nie urządzaj o to awantury, ale powiedz żartem i nie komentuj. Zobaczysz, co zrobią, powiedzą.
4. Czekaj na moment, gdy będziesz sama z mamą lub z tatem i powiedz, że bardzo źle się czujesz jako gorzej traktowane dziecko, że może jesteś przewrażliwiona, ale tak właśnie czujesz.
5. W swojej rozmowie nie oskarżaj, tylko mów "jest mi przykro, że..", źle się czuję z tym, że..." "mam wrażenie, że ..." Czyli mówisz o tym, co czujesz. Absolutnie nie oceniaj zachowania rodziców.
6. Pogadaj o tym z bratem. Powiedz mu, że czasami źle się czujesz, jak gorsza, lekceważona. Zapytaj go, czy jest to przewrażliwienie, czy nie. Zapytaj go, jak on to widzi. Myślę, że jego ocena sytuacji będzie dobra
8. Pogadaj o tym z dziadkiem, który podobno też już tę nierówność zauważył. Zapytaj, jak on radzi Ci zmienić tę sytuację.
Ja Was nie znam, mam tylko ten jeden list, nie znam argumentów drugiej strony , nie wiem,, na ile odzywa się w Tobie nadwrażliwość nastolatki.




Więcej listów:

zadaj pytanie...