Wesprzeć przyjaciela

Przede wszystkim nie pouczaj go. Nie dawaj rad, jakbyś była ciocią, a nie przyjaciółką. Ale nie bądź też za delikatna. Odwrotnie, bądź bardzo szczera i bardzo bezpośrednia. Rzeczy należy nazywać po imieniu, a nie przemilczać. Chłopak musi w pokorze przełknąć to, co sam narozrabiał. Niech nie zrzuca winy na innych, tylko żyje dalej, oczywiście według normalnych i uczciwych zasad.
Możesz mu pomóc tym, że będziecie normalnie do siebie pisali, że to będą po prostu rozmowy. Nie rozczulaj się nad nim za bardzo. Uważaj, aby to nie było tak, że on się będzie w kółko nad sobą użalał, a Ty będziesz pocieszała. I uważaj, aby tematem rozmów nie były tylko jego sprawy. Co się stało, to się stało. Człowiek w każdej chwili swojego życia może się podnieść i zacząć od nowa. Upada się po to, by się podnosić. Życie to
wędrówka, więc upadki się zdarzają. Byle wyciągnąć z tego wnioski i iść dalej śmiało.
Jeśli on się będzie za bardzo użalał nad sobą, to go skrytykuj. Jeśli będzie narzekał, to go ustaw do pionu. Ale jednocześnie możecie sobie żartować, śmiać się, zwyczajnie rozmawiać na luzie, a czasami poważnie na
jakieś ogólne tematy. Pomożesz mu tym, że z nim będziesz pisała, że go nie odrzucasz i że w niego wierzysz.



Więcej listów:

zadaj pytanie...