Przyjaźń z niewierzącym

Coraz bardziej będzie wzrastała ilość osób w zasadzie niewierzących, obojętnych wobec Kościoła, może i wrogich. I trzeba będzie umieć w takich warunkach pracować, żyć. Można mieć niewierzących
przyjaciół. Z tym, że powinna istnieć taka umowa, że on szanuje Twoją wiarę. Może mieć wątpliwości, zastrzeżenia, ale nie wolno sobie pozwolić na szyderstwa, kpinę, złośliwości ze spraw religijnych.
Przyjaźń z chłopakiem o takich poglądach to dla Ciebie wielkie zadanie, by samej więcej wiedzieć, czuć i rozumieć. Bo tylko wtedy możesz dyskutować, bronić, przekonywać, jeśli jesteś sama mocno przekonana, jeśli to czujesz.
Nie musisz go na siłę nawracać. Temat religijny może jednak powracać, z listów powinno wynikać, jak bardzo religia jest dla Ciebie ważna. Ale przyjaźń z wątpiącym nie jest niczym złym ani nie jest zakazana.
Wiara jest też łaską, o tę łaskę dla niego możesz się modlić i to mocno. Najlepiej tak pilnować siebie, swojego postępowania, żeby on sam doszedł do wniosku, że Ty masz w życiu jakiś wielki dar, jemu nieznany, który tak bardzo ułatwia Ci rozwiązywanie trudności, pomaga Ci iść przez życie według jasnych kryteriów. Masz dzięki wierze mniej wątpliwości.
Przyjaźń z nim to dla Ciebie zadanie, do którego może zostałaś posłana. Dlatego pomnażaj wiarę, wchodź na strony internetowe, polecam www.wiara.pl, www.apostol.pl, www.religia.pl, www.mateusz.pl oraz wiele, wiele innych. Jesteś oazowiczką, to świetnie, masz szkołę modlitwy, a teraz dostałaś
zadanie, które z pewnością wykonasz. Życie wciąż stawia przed nami wyzwania.
Picie.
Hm, jesteś oazowiczką, masz jasne zasady. On- jak wielu nastolatków, nie jest abstynentem. Nie wiem, ile pije i co pije. Bo czasami to jest jedno piwo, o którym opowiada się z dumą, przez długi czas, czyli nie jest to jakieś wielkie przestępstwo czy zło. Ale może być i naczej- czyli często wypijane piwo lub wino, większe ilości, upijanie się, spędzanie czasu wolnego głównie w ten sposób, nieumiętność innego sposbu relaksowania się czy spędzania czasu z kolegami. Wtedy powstaje poważny problem, gdyż
organizm jest tak skonstruowany, że utrwala się w nim nawyk- cieszę się- piję, mam problem- piję, odpoczywam- piję. To jest fatalne w skutkach, tworzą się nawyki, organizm powoli będzie się domagał pewnej ilości alkoholu. Jeśli nastolatek wypija kilka piw, to dostarcza organizmowi sporej ilości alkoholu, który zabija komórki nerwowe...itd.
Jeśli nazywasz się przyjaciółką, to masz prawo i obowiązek jasno pisać, że picie to poza i tchórzostwo. Możesz słuchać relacji, ale nigdy nie śmiać się z tego, nie bagatelizować, tylko spokojnie i krytycznie komentować.
Fakt, że większośc nastolatków obecnie pije nie jest żadnym usprawiedliwieniem. Biblijny Noe powinien być Waszym wzorem- był kompletnie osamotniony ze swoją rodziną wśród ogólnego zepsucia.
Najlepiej stawiaj mu konkretne pytania- co mu to daje, ile czystego alkoholu wprowadził do organizmu, czy nie potrafi się odprężyć bez "wspomagania". Jeśli go zdenerwują Twoje pytania, zerwie znajomość, to nie ma czego żałować. Ale może to go zmusi do myślenia?
Ja rozumiem, że to wartościowy chłopak. Tylko własnie tacy mądrzy i wrażliwi bywają też słabi psychicznie, nie mają odwagi sprzeciwić się otoczeniu.
Wniosek- nigdy nie potępiamy osoby pijącej, tylko fakt picia. Odrzucasz picie, ale nie odrzucasz tego, który pije. Bądź pewna siebie w sprawach wiary i abstynencji, a swoją siłą może go zafascynujesz- że nie liczysz się z opinią rówieśników, że mogą się z Ciebie śmiać, że będąc mocno wierzącą jesteś jednocześnie świetną współczesną dziewczyną, chłonącą świat, atrakcyjną, ciekawą świata,
otwartą na ludzi.
"Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?"


Więcej listów:

zadaj pytanie...