Samotność

Na każdą sytuację można spojrzeć z dwóch stron. Możesz się załamywać, że masz tylko jednego przyjaciela, ale możesz się też cieszyć, że masz przyjaciela! Jeśli Wasza przyjaźń trwa już tak długo, to jest cennym skarbem i powinieneś to sobie cenić, a nie narzekać. Może z nim pogadasz, niech on ci wskaże, jakie robisz błędy, jak wyjść z tej sytuacji. On wie więcej niż ja.
Zacznij uważnie obserwować klasę. Jak zachowują się poszczególne osoby, szczególnie chłopcy. Pewnie zauważysz, że kilku niczym się nie przejmuje, podchodzą do różnych osób, jak jedni go nie chcą, to idzie do innych. Jakieś słowa krytyki spływają jak po kaczce. Czasami coś opowiadają, nikt ich nie słucha, mówią w powietrze, złośliwe uwagi puszczają mimo uszu.
Pracuję w szkole od 30 lat i obserwuję uważnie. Podziwiałam kiedyś jednego chłopaka, którego nie zrażało to, że klasa go odrzucała. On podchodził, nie pytał, czy może, tylko wchodził w grupę, wołał, że też gra w piłkę itd. Potem wyrośli, w nowej szkole nie miał już problemów.
Uważaj, żebyś nie chodził smutny. Nie czekaj, że ktoś podejdzie do Ciebie i zapyta, czy masz problem. To się nie stanie. Ty przecież też nie podchodzisz do smutnej osoby/ a mógłbyś, pomyśl/
Najlepiej zrób tak: pomyśl, jakich chciałbyś mieć kolegów i sam taki bądź. Każdy lubi osoby energiczne, wesołe, zaradne, uśmiechnięte. Może chociaż trochę tych cech staraj się w sobie wykształcić. Ja dobrze rozumiem, że jest Ci ciężko. Ale nastolatki bywają bezwzględne. Każdy myśli o sobie, chce wesoło przeżyć dzień. Jeśli nie chcesz być sam, musisz pchać się i już.
Pamiętam dziewczynę, która uważała, że nikt jej nie lubi, bo jest biedna. Tymczasem ona była pełna kompleksów, nikomu nie przeszkadzała jej bieda, tylko jej ponuractwo, postawa pełna pretensji, bierność.
Wniosek:
1. Obserwuj innych, jak oni sobie radzą.
2. Przyjrzyj się, jak często koledzy są odtrącani i nie przejmują się tym.
3. Próbuj ich trochę naśladować.
Wiem, że to nie jest łatwe! Ale ćwiczenie czyni mistrza!