Przemyślenia o alkoholu

Powiedziałam o całej sprawie moim rodzicom. Nie poto ,,żeby nakablować" tylko żeby podzielić się tym, co mnie martwi z osobami, którym ufam. Następnego dnia była osiemnastka mojego brata-harcerza. Oczywiście był alkohol. Mój brat i jego znajomi mają prawo pić alkohol bo sa pełnoletni. Ale w takim razie, po co udawać że harcerstwo jest dla nich ważne?
Wszystko to skłoniło mnie do rozmyślań:
1. Po co?
Czy moi znajomi, chcą piciem udowodnić swoją dorosłość? Jeżeli tak, to wybrali zły sposób. To wcale nie świadczy o dorosłości. Czy chcą się w ten sposób buntować? Jeżeli tak, to kiepsko im to wychodzi. Większość rodziców uważa że alkohol w wieku 14-15 lat to nic złego. Czy to nie przerażające?
Czy wydaje im się że alkohol poprawi zabawę? Cóż, ja dobieram sobie takie towarzystwo, w którym alkohol nie jest potrzebny do szczęścia.
2. Pozory mylą.
Gdyby ktoś spodkał na ulicy mnie, w dzwonach, bluzce w kwiaty, z pacyfką na szyi i wypisanym na każdym zeszycie napisem ,,Kata ton daimona eaytoy", który umieszczony jest na grobie Jima Morrisona, narkomana i alkoholika, autora prowokujących i nieprzyzwoitych tekstów, i którąś z moich koleżanek- w szarym dziewczęcym sweterku, rurkach i balerinkach, na pewno uznałby, że prędzej alkoholu spróbuję ja.
3. Czy dla moich koleżanek nic nie znaczy przysięga powstrzymania się od alkoholu, aż do osiągnięcia pełnoletności, którą wszystkie składały po Pierwszej Komunii?
Refleksyjna abstynentka:)

A jak jest w Waszych środowiskach? Kiedy pojawia się alkohol i ile osób go próbuje?


Więcej listów:

zadaj pytanie...