Jestem okropna...

Ty wcale nie potrzebujesz mojej rady. Bo Ty wszystko wiesz, wiesz, co robisz źle i wiesz, co powinnaś robić. Nic nie pomogę, bo każdego dnia i każdej minuty Ty sama decydujesz o swoim zachowaniu. Dlatego pomyśl, czego chcesz, jak chcesz żyć i po prostu tak właśnie żyj.
On odejdzie, jeśli nie zmienisz nastawienia do życia. Bo ciężko jest być z tak pesymistyczną i ciągle w pretensjach dziewczyną. Życie jest ciężkie i ludzie w uczuciu, w związku i małżeństwie szukają schronienia.
Jedyne, co mogę doradzić, to głęboka analiza Twojego dzieciństwa i analiza wzorców, które wyniosłaś z domu. Często ludzie z niebyt udanych rodzin same nie potrafią stworzyć dobrej rodziny. Potem taka "rana" przechodzi z pokolenia na pokolenie. Może Twoja mama nie potrafiła się niczym cieszyć, może była pesymistką i Ty nieświadomie powtarzasz ten wzór? Może byłaś za bardzo krytykowana w dzieciństwie, brakowało w domu tej radości życia, było ciągłe zmartwienie i teraz nieświadomie powtarzasz ten
wzór? Przemyśl to, a przede wszystkim po świetnej diagnozie zmień swoje nastawienie. Fachową pomoc możesz znaleźć w najbliższej poradni psychologiczno- pedagogicznej, adres podadzą Ci w szkole.


Więcej listów:

zadaj pytanie...