Bez potrzeby częstych kontaktów

Sytuacja rzeczywiście jest dziwna. Na ogół zakochani chcą być jak najwięcej razem. Mam kilka podejrzeń:
1. Może w jego rodzinie za bardzo nie okazuje się uczuć, może on też jest nieco oschły? Delikatnie popytaj go o relacje w rodzinie. A może on jest po prostu chłopakiem, który nie uzewnętrznia uczuć. Są takie osoby.
2. Może większość jego kolegów nie ma jeszcze dziewczyn i on nie chce się
wyróżniać?
3. Może on jednak jeszcze nie dojrzał do uczucia? W czasie wakacji nie miał nic do roboty, fascynowały go spotkania. A teraz jest nowa klasa, nowe obowiązki, może jakieś zainteresowania i on tego nie potrafi ogarnąć?
Napisałaś dość dokładnie, ale mimo tego trudno mi na podstawie listu ocenić, o co w tym chodzi.
Nigdy nie zdarzy się tak, by dwie osoby dobrały się idealnie. Zawsze coś "zgrzyta". Ale najważniejsze jest to, by jedno drugiemu ustępowało, by dochodzić do porozumienia. Może nie rób mu wyrzutów, tylko opowiedz, że jakoś się głupio czujesz z tym, że tak rzadko się spotykacie, że jesteście niby razem, ale nie do końca. Zobaczysz, co on z tym zrobi.
Czasami dziewczyny pochodzące ze skłóconych rodzin są bardzo zaborcze, chcą ciągłego przebywania razem, chcą potwierdzenia tego, że są kochane Możesz dla eksperymentu nie inicjować niczego i zobaczysz, co z tego będzie. Możesz się delikatnie dowiedzieć, jaką rolę w jego domu pełni mama, a jaką tata. Bo może tam mama rządzi i on od razu oddaje kierownictwo kobiecie? To się mniej więcej czuje, czy się jest kochanym. Tego nie trzeba mówić, słyszeć, to się czuje. Dlatego pomyśl, co czujesz, dowiedz się, gdzie tkwi przyczyna i zastanów się, czy mimo tego chcesz z nim być. Idealnego chłopaka nie znajdziesz. Ale są granice ustępstw. Dlatego spokojnie wszystko przemyśl, pogadaj, obserwuj, wnioskuj.




Więcej listów:

zadaj pytanie...