Dziwny hamulec

Ja dobrze rozumiem tę niepewność i nie trzeba jej lekceważyć. Bo w ten sposób Twój organizm ostrzega Cię, byś do tego zauroczenia nie podchodził tak, jakbyś miał 23 lata, ale stosownie do wieku.
Dlatego nie wyznawaj uczucia, bo w Waszym wieku te uczucia są piękne, mocne, ale trwają często bardzo krótko. Najlepszy sposób to do tej sprawy podejść z poczuciem humoru. Bo przecież
to zupełnie normalne, że podoba Ci się dziewczyna. Chcesz z nią rozmawiać, spotykać się w szkole i poza szkołą, powiedzieć jej, że Ci się podoba i że ją lubisz. Ale na tym, niech będzie koniec. Bo słowo "kocham" ma zbyt wielką wagę i lepiej zbyt szybko go nie mówić za wcześnie. Moja rada jest więc taka, byś z nią wesoło rozmawiał, może i pisał na gadu, może i spotykał się niekiedy poza szkołą, by się lepiej poznać, pogadać. Ponieważ jesteście bardzo młodzi, to dobrze by było zorganizować grupkę kilku osób ok 5, 6, 7 i wspólnie wędrować, grac w piłkę, pojeździć na rowerach. Do dzisiaj ze wzruszeniem wspominam, jak myśmy godzinami wracali z Drogi Krzyżowej, czy z majówek, jak jeździliśmy cała grupą po okolicy. Wspominam pewnego ucznia, któremu podobała się jedna z koleżanek. To było widać- zawsze stał w pobliżu, dbał, by jej w czymś nie pominięto, robił różne drobne uprzejmości, ale nie byli parą. To było takie piękne i delikatne przyglądanie się sobie. Poszli do różnych szkół, nie mieli już potem kontaktu i nic nie szkodzi. Ważne, że oni mają dobre wspomnienie tego pierwszego młodzieńczego zauroczenia. Inni tak nie potrafią. Od razu mówią, że kochają, a potem pytają mnie, co robić, bo już im przeszło.
Dlatego powtarzam moją radę- bądź dla niej miły, uśmiechaj się serdecznie, rozmawiaj wesoło, nawet spotkaj się po lekcjach, ale nie żeby wyznawać uczucia, lecz by coś wspólnie wymyślić, by Wasza szkolna młodość była pełna radości i entuzjazmu. Śmiech i humor wprowadzą Was na dobre tory.




Więcej listów:

zadaj pytanie...