Zakochana w przyjacielu

Radzę, abyś jednak próbowała się powstrzymać od wyznania uczuć. Od takiego bezpośredniego wyznania, bo sama nie jesteś ich do końca pewna. Ale jednak można lekko zaznaczyć, że coś się z Tobą dzieje. 3 lata przyjaźni to bardzo dużo. Można więc sobie pozwolić na przeróżne
rozmowy- takie analizy Waszych uczuć. No i można Waszymi spotkaniami, rozmowami sterować tak, byś powiedziała, że coś się z Tobą dzieje, że jesteś roztargniona, gubisz rzeczy, nie potrafisz się skupić. Ale nie podawaj mu informacji o swoim uczuciu na tacy, tak zupełnie bezpośrednio.
Niech sam się domyśli, może leciutko go naprowadzaj. Możesz powiedzieć, że chciałabyś pozbyć się tego wielkiego niepokoju, niepewności, że przyjaźń to proste i jasne uczucie, natomiast zauroczenie
jest nieprzewidywalne, niepewne...zresztą, sama tak piszesz, że nie jesteś pewna, czy to przetrwa.
Bo w wieku nastoletnim tak sie właśnie dzieje- uczucia pojawiają się nagle, nagle znikają, a wszystko jest totalnie nielogiczne.
Analizuj siebie. Czy naprawdę nagle zależy Ci właśnie na nim, czy też odczuwasz gwałtowną potrzebę uczucia. Zastanów się, czy chcesz wciąż z nim przebywać, rozmawiać, z nim dorastać, z nim przeżywać pojedyncze dni- jeśli tak, to jesteś zakochana. Ale chłopcy nie przepadają za tym, gdy dziewczyna się o nich stara. Oni wolą się starać. Ale świat się zmienia, dziewczyny robią sie bardzo aktywne, nie potrafią spokojnie czekać, wychodzą z propozycjami...
Dlatego przemyśl sprawę i delikatnie pokazuj, jak bardzo go lubisz, jak bardzo na Wasszej przyjani Ci zależy....
Życzę w tym wszystkim dużo poczucia humoru i dużo rozsądku. Bo miłość powinna budować, a nie niszczyć. A jeśli przestajesz się uczyć, to nie jest dobrze na dłuższą metę. Prawdziwe zakochanie powinno być początkiem samego dobra- to najlepszy sprawdzian.


Więcej listów:

zadaj pytanie...