Zgoda mamy
Zakochaliśmy się w sobie ze wzajemnością. Wszystko byłoby piękne, ale mama powiedziała, że 13 lat to za mało na chodzenie. A jakie jest Pani zdanie? Zakochana
Gdy się ma 13 lat, to trzeba słuchać mamy. Oczywiście, ja wierzę, że kochasz piękną, czystą, mlodzieńczą miłością.
Jeśli Ty go kochasz i on Cię kocha, to cieszcie się z tego, bądźcie dla siebie mili, pokazujcie sobie, jak jestescie dla siebie ważni. A kiedyś, pod koniec gimnazjum będziecie mogli nazywać się parą. Narazie niech Was łączą różne zajęcia. Znam starszą panią, ktora zakochała się z wzajemnością w Twoim wieku. Ale nie rozmawiali o tym z chłopakiem. Ona czuła, że mu się podoba, on czuł, że ona go lubi. Chodzili razem na SKS, kibicowali sobie w zawodach, wracali całą grupą po szkole do domu. Ale długo nie nazywali siebie chłopakiem i dziewczyną.
Pamiętasz, że gdy byłaś mała, to bawiłaś się w sklep, w szkołę, w dom. Otóż poważne chodzenie w młodym wieku przypomina taką zabawę na niby. Moim zdaniem da się pogodzić Wasze uczucie z zakazem mamy. Po prostu dalej bardzo sie lubicie, delikatnie i pięknie pokazujecie sobie sympatię, ale
nie nazywacie tego chodzeniem, nie przedstawiasz go jako chopaka, on nie nazywa Ciebie dziewczyną. Jesteście nadal koleżanką, kolegą, macie mnóstwoznajomych, a czas pokaże, czy to jest trwałe uczucie....
Im wolniej się uczucie rozwija, tym jest trwalsze. Piszą do mnie uczniowie liceum, piszą nawet studenci. Oni sie nie spieszą z pokazywaniem uczuć. Długo się zastanawiają, czy powiedzieć, że ktoś jest
dla nich bardzo wazny. Uważają, że najpoierw trzeba się dobrze poznać, wiele rozmawiać. Takie szybkie chodzenie jest dziecinne, więc nie ma się co spieszyć, bądźcie narazie dobrymi przyjaciółmi. W ten sposób będzie zachowane posłuszeństwo, a Wasze uczucie nic na tym nie straci.
Więcej listów:
zadaj pytanie...
