Przełamać nieśmiałość i jąkanie

Trzeba słuchać serca. Jeśli ono chce kontaktów, to próbuj. Pisz do niej i umawiaj się. W miarę możliwości nie denerwuj się. Poruszaj luźne tematy- wakacje, wspomnienia z podstawówki, starzy nauczyciele...Najlepiej zawsze rzucić jakieś pytanie, może ona będzie bardziej rozmowna. Uwaga- na pierwszym spotkaniu nigdy nie jest gładko. Każdy jest sztuczny i spięty. Trudno, trzeba przez to przejść. Potem już jest tylko łatwiej.

Jeśli ona zapyta o tamte sprawy, to najlepiej powiedzieć prawdę, że tak się obawiałeś spotkania, że taki byłeś dziecinny, że stchórzyłeś.
Jąkanie nie jest wielką wadą, wogole nie jest wadą. Trzeba starać sie mówić powoli. A w szkole poprosić o skierowanie do logopedy, może da jakieś ćwiczenia. Pisała kiedyś do mnie dziewczyna, która tak się jąkała, że przestała wogóle mówić. Ale poszła na terapię i jest dobrze.
Jestem zwolennikiem szczerości - powiedz, że wstydzisz się, bo masz problemy z jąkaniem...na
pewno zrozumie..
Głowa do góry, uśmiech na twarz i pisz, spotykaj się, rozmawiaj, rozmawiaj, rozmawiaj.


Więcej listów:

zadaj pytanie...