Ratunek dla zauroczonej

Sprawy sercowe każdy powinien załatwiać sam. Ale wiem, że nastolatki potrzebują wsparcia i o każdym spojrzeniu opowiadają innym. Koleżanka nie jest zakochana w trzech chłopakach, bo to jest niemożliwe. Ona może ich lubić, mogą się jej podobać, ale to nie miłość! Trudno pokochać kogoś,
kogo się nie zna. Oceniając na podstawie wyglądu można się bardzo naciąć. Twoja pomoc polega na tym, by jej wysłuchiwać, radzić wciąż, by spróbowała się uśmiechnąć, ale nic na siłę.

Wróćmy do koleżanki. Lubi trzech chłopaków i to jest normalne w tym wieku. Zresztą, każdy człowiek lubi wiele osób i bardzo dobrze. Ten gimnazjalista z III klasy na nią zerka, ale to może być właśnie taki
etap zerkania. On też może być niesmiały i na zerkaniu się kończy. Nie szkodzi, że żadne z nich nie odważy się odezwać.
Jeśli koleżanka nie chce tego chłopaka zachęcić uśmiechem i spojrzeniem, to trudno, przecież jej nie zmusisz. Gdybyś Ty miała do niego podejść i powiedzieć coś na temat ich zainteresowania, to wyszłoby to głupio i prymitywnie. Bo oni i tak nie potrafiliby ze sobą rozmawiać. Dlatego nie można niczego w tych sprawach robić robić na siłę, bo nic z tego nie wyjdzie.
Koleżanka musi się zdecydować, czy uśmiechnie się do tego chłopaka, spojrzy na niego z sympatią, czy też zostawi wszystko tak jak jest. Gimnazjalistki nie musza tak poważnie podchodzić do swoich zauroczeń, gdyż co jakiś czas podoba się Wam ktoś inny. Całe szczęście, że nie nawiązujecie od razu kontaktów, bo wtedy musiałybyście bez przerwy zrywać i zaczynać z następnym.
Wniosek: niech koleżanka po swojemu i w swoim tempie przeżywa zauroczenie. Jej organizm sam nią posteruje i podpowie, czy ma się uśmiechać, czy jeszcze nie. Na wszystko w życiu nadejdzie czas. Nawet bardzo nieśmiałe osoby znajdują swoje drugie połowy.



Więcej listów:

zadaj pytanie...