Królewna, klaryska,
przyjaciółka św. Klary
Gdy miała trzy lata, postanowiono wydać ją za mąż. Jako córka czeskiego króla Przemysława miała zostać żoną jednego z trzech synów Henryka Brodatego. Dlatego ze swą starszą siostrą Anną pojechały na dwór polski do Trzebnicy. Jednak gdy dwóch synów króla umarło bardzo młodo, a trzeci poślubił Annę, Agnieszka wróciła do ojczyzny. Na dworze zdecydowano, że w takim razie najmłodsza córka króla Czech poślubi syna cesarza Fryderyka II. Ale i to małżeństwo nie doszło do skutku, bo Agnieszka złożyła ślub czystości i nie zamierzała z tego rezygnować. Nawet do papieża pisała, prosząc o zgodę.
Królewna całkowicie poświęciła się dla innych. Dokończyła, rozpoczętą przez jej brata Wacława I, budowę klasztoru dla franciszkanów. A kiedy zakonnicy przybyli do Pragi, Agnieszka dowiedziała się o szlachciance Klarze z Asyżu. To był początek wielkiej przyjaźni. Niemal dwadzieścia lat pisały do siebie. Z tego czasu zachowały się cztery listy Klary do Agnieszki. Chociaż święte nigdy się nie spotkały na ziemi, Klara wspierała Agnieszkę i zachęcała, by wytrwała na obranej drodze.
Około 1233 roku Agnieszka ufundowała w Pradze szpital i klasztor klarysek, zwany Czeskim Asyżem. Rok później do niego wstąpiła. W całej ówczesnej Europie opowiadano o królewnie, która postanowiła żyć w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie.