8 października ŚW.ANTONI PADEWSKI

Wędrowny kaznodzieja,
patron rzeczy zagubionych

Nazywał się Ferdynand, a nie Antoni i pochodził z Lizbony, a nie z Padwy. Po 15. roku życia wstąpił do augustianów. Dlaczego więc jest franciszkańskim świętym? Bo kiedy z Maroka sprowadzono do klasztoru ciała pięciu męczenników franciszkańskich, zapragnął zostać misjonarzem i męczennikiem. Zmienił więc zakon i wstąpił do braci mniejszych. Przyjął imię zakonne Antoni. Wysłano go na misje do Maroka, ale z powodu choroby musiał wracać. Zamiast w Portugalii wylądował na Sycylii. W 1221 r. miał szczęście w Asyżu spotkać się ze św. Franciszkiem. Potem dołączył do braci w pustelni Monte Paolo koło Forli. Odprawiał Msze, modlił się i pracował w kuchni. I wydawało się, że będzie to robić zawsze. Ale pewnego razu powiedział kazanie. Wszyscy byli zachwyceni jego prostym, zrozumiałym językiem. Tak Antoni stał się wędrownym kaznodzieją północnej Italii. Gdy w 1230 r. przybył do Padwy, śmiertelnie zachorował. Zmarł 13 czerwca następnego roku. Niecały rok później papież ogłosił go świętym. Do dziś Antoni z Padwy jest jednym najpopularniejszych świętych na świecie. Wzywany jako patron rzeczy zgubionych, narzeczonych, małżonków. W Polsce patronuje parafiom, szkołom, a nawet miastom. Przedstawia się Antoniego z Dzieciątkiem na ręku, bo podobno pewnej nocy Dzieciątko Jezus odwiedziło Antoniego, ucałowało i powiedziało, jak bardzo go kocha.