16 października ŚW.JAN Z DUKLI

Kaznodzieja i spowiednik, patron archidiecezji przemyskiej i Lwowa

Żył mniej więcej w tym samym czasie, co Szymon z Lipnicy i Władysław z Gielniowa. Mieszkał na Podkarpaciu w Dukli, niewielkiej osadzie, nad rzeką Jesiołką. Niewiele wiadomo o jego pochodzeniu i o tym, co robił w młodości. Podobno przez jakiś czas, zanim wstąpił do klasztoru, mieszkał jak pustelnik. Do dziś, kilka kilometrów od Dukli, jest pustelnia i drewniany kościół pw. św. Jana z Dukli.
W XV w. okolicy Dukli najbardziej znany był zakon franciszkanów konwentualnych. Prawdopodobnie do tego klasztoru w Krośnie wstąpił Jan. Miał wtedy 25–30 lat. Był chyba zdolnym studentem, bo od razu został kaznodzieją. Zachwycała go jednak surowość życia bernardynów i postanowił przejść do tej gałęzi franciszkanów. Nadal pozostał kaznodzieją i spowiednikiem. W ogrodzie klasztornym urządził sobie małą pustelnię-kaplicę, gdzie często samotnie się modlił. Nie uciekał też od pracy w ogrodzie czy w kuchni. Pod koniec życia, gdy stracił wzrok, prosił kleryków, by czytali mu regułę zakonną. Trwało to tak długo, dopóki nie nauczył się jej na pamięć.
Gdy zmarł, ludzie byli przekonani o jego świętości. Zaczęli odwiedzać jego grób we Lwowie i prosić o wstawiennictwo u Boga. W 1946 r. relikwie św. Jana z Dukli przeniesiono do franciszkanów w Rzeszowie, a teraz znajdują się w Dukli.