Lata mijają, a papież wciąż młody

Mały Gość: – Pani naprawdę uczestniczyła we wszystkich pielgrzymkach Jana Pawła II?
Paloma Gomez Borrero: – Tak, we wszystkich zagranicznych. Dokładnie w 104. Byłam zawsze na pokładzie papieskiego samolotu, wśród dziennikarzy.

Zacznijmy jednak od początku. Pamięta Pani dzień 16 października 1978 roku?
– Oczywiście. Tego dnia nigdy nie zapomnę. Jako korespondentka telewizji hiszpańskiej byłam w Rzymie. Z dziennikarzami różnych krajów świata wypatrywaliśmy białego dymu, a kiedy już dym się pojawił, zastanawialiśmy się, kogo kardynałowie wybrali. Pamiętam, że stałam przed kamerą telewizyjną i jak najszybciej chciałam przekazać do studia w Madrycie nazwisko nowego Papieża. Kiedy kardynał Felice ogłosił nieznane mi nazwisko „Wojtyła”, przyszło mi do głowy, że to pewnie Afrykańczyk. I powiedziałam: „Wojtyła, to Papież-Murzyn, Papież z Trzeciego Świata!”.

Tak Pani powiedziała do telewizji?
– Tak (śmiech). Na szczęście stał przy mnie dziennikarz z Polski i gdy usłyszał moje słowa, zaczął szeptać: „Papież jest Polakiem, Polakiem...”. Więc zaraz dodałam: „To Papież ze Wschodu. Papież z milczącego Kościoła”. Jak się potem okazało, transmisja nie była na żywo, miała kilkunastosekundowe opóźnienie, dlatego w studiu zdążyli wyciąć nieprawdziwą informację o papieżu-murzynie.

Dlaczego Pani powiedziała, że Papież pochodzi „z Kościoła milczącego”?
– Bo tak nazywaliśmy wtedy katolików, którzy żyli w krajach komunistycznych. Wiedzieliśmy, że to Kościół prześladowany i cierpiący.

Kiedy po raz pierwszy spotkała się Pani osobiście z Janem Pawłem II?
– Kilka dni później. Nowo wybrany Papież przyjął na specjalnej audiencji wszystkich dziennikarzy, którzy pracowali przy Watykanie. Podszedł do nas i witał się z każdym. Zapytałam: „Ojciec Święty mówi po hiszpańsku?”. Odpowiedział: „Jeszcze nie, ale obiecałem kardynałom hiszpańskim, że się nauczę”. To była moja pierwsza rozmowa z Papieżem.