Giovanni Battista Tiepolo, "Chrystus w Getsemani"

Nie, bo akurat ten obraz namalował Giovanni Battista Tiepolo z Wenecji. Rembrandt malował zupełnie inne obrazy. I w tym był podobny do Giovanniego Tiepolo, bo ten też malował zupełnie inne obrazy. Dzieła Tiepolo są jasne, lekkie, jakby malowane od niechcenia – ktoś powiedziałby, że wzięte z sufitu. I coś w tym jest, bo wiele malowideł Tiepolo to plafony – malowidła na suficie. Jest autorem największego plafonu na świecie, mianowicie w pałacu biskupim w niemieckim Würzburgu.

Zwykła niezwykłość

Ale to akurat nie to, co fałszuję. Ten obraz nie jest ani malowidłem sufitowym, ani ściennym, ani podłogowym. To jest obraz olejny, ktoś rzekłby „zwykły”. Ale to by głupio rzekł, bo Tiepolo nie malował zwykłych obrazów. Wszystkie były niezwykle piękne izgrabne. Jak to w stylu rokoko – bo w tym stylu malował Tiepolo. Był tak popularny, że kolejka klientów do niego była długa jak wieżowiec w Dubaju, gdyby się przewrócił. Kto by nie chciał mieć dzieła najlepszego artysty epoki? Więc go zapraszano tam i owam, a on jeździł i malował co popadło. Aż kiedyś przyjechał do Madrytu, przyozdobił pałac królewski, maluje, maluje, maluje… a tu nagle koniec. Nie, nie umarł. Rokoko wyszło z mody. Nagle, tak jak discmany. Ludzkość ulubiła sobie znienacka neoklasycyzm, czyli styl który nawiązywał do starożytności.

Zmiana mody

Tym sposobem Tiepolo przestał być rozchwytywany. Nie żył juz potem długo. Zmarł w Madrycie, a jego grób zapomniano. Ponieważ jednak prawdziwa sztuka jest dobra nawet gdy zmieniają się mody, po czasie na nowo doceniono Tiepolo, tym razem jednak już chyba trwale. Dlatego też ten obraz, którym się tu zajmuję, również zajmuje ważne miejsce w zbiorach muzeum w Hamburgu. To scena z Getsemani, gdy Jezus przyjmuje „kielich goryczy”. Anioł podtrzymuje wyczerpanego Jezusa, a po prawej już nadchodzą oprawcy, co zauważają dopiero budzący się uczniowie. Zwracam uwagę na czystość barw, lekkość kompozycji i niemal świecenie niektórych części dzieła. I tyle.

Wasz Franek fałszerz