Kilka razy, w szczególny sposób doświadczyłam JEGO obecności.

Kilka lat temu, kiedy byłam jeszcze bardzo mała i jeździłam na malutkim rowerku, a mój starszy brat na "góralu", postanowiłam wsiąść na jego rower... Kiedy po wielkich trudnościach usiadłam wreszcie na "machinie", odepchnęłam się i popędziłam z górki, okazało się, iż nie wiem jak się hamuje! Co gorsza, przede mną znajdowała się ogromna przepaść! Mój tata, który zorientował się co się dzieje, szybko za mną pobiegł, jednak dojeżdżałam już do krawędzi przepaści. Stał się cud! Rower... zawrócił!
Od czasu tej historii bardziej zufałam Bogu i częściej się modlę.

Justyna Długopolska