czwartek, 4 listopada, 2010r.

Hau, Przyjaciele!
Biegałem dzisiaj dumny wokół domu i donośnym szczekaniem obwieszczałem całej okolicy, że dzisiaj dom jest pod moją specjalną opieką. Po raz kolejny Paulina i Jadzia zaprosiły koleżanki, by pisać listy do chorych dzieci w ramach marzycielskiej poczty. Owszem, pobawiły się chwilkę ze mną, ale zaraz wyjęły różne ozdoby, kolorowe kartki, nożyczki, mazaki, kleje i sam nie wiem, co jeszcze. Kompletnie mnie to nie interesuje, bo nie można tego zjeść. Ale jestem mądrym psem. Rozumiem, że dziewczyny robią coś mądrego i dobrego. Wybiegałem więc ogrodu, by wyrzucić z siebie nadmiar emocji. Zaraz wrócę do mieszkania, ułożę się pod stołem, spróbuję nie reagować na różne dziewczęce piski i śmiechy. Wtrącę się dopiero wtedy, gdy listy będą gotowe, ozdobione, a na stole pojawią się ciasteczka. Dobroć dla psa też zobowiązuje. Oby tylko Kuba nie przyszedł zbyt wcześnie do domu, gdyż na jego widok dziewczyny robią się dziwnie nerwowe, nie zwracają na mnie uwagi, jakoś przesadnie głośno się śmieją i chyba już wtedy nie mam szans być w centrum zainteresowania. Ostatnio jednak Kuba ukrył się przed koleżankami siostry u Łukasza, więc może i dzisiaj tak zrobi. Cześć, Tobi.