poniedziałek, 22 marca, 2010r.

Hau, Przyjciele!
Jest wiosna, co widać po energii, która wstępuje we wszystkie zwierzeta i w dzieci. Tylko nastolatki robią się na wiosnę ospałe. Paulina i Kuba narzekają na brak snu, nic im się nie chce. Tymczasem matki odczuwają dziwny niepokój. Pani przyglądała się wczoraj kalendarzowi i próbowała przekonać rodzinę do planów związanych z przedświatecznymi porządkami. Nic jej z tego nie wyszło. Trochę obrażona zabrała mnie na spacer, z czego byłem bardzo zadowolony. Byliśmy właśnie na miedzy, gdy poczułem niezwykły zapach, a zaraz potem ujrzałem cudowną, brązową jamniczkę o aksamitnej sierści. Zaczęliśmy się wokół siebie kręcić, ja aż się popłakałem z zachwytu i oczywiście nie chciałem od tej uroczej piękności odejść. Robi wrażenie serdecznej, absolutnie nie jest zarozumiała. Pani rozmawiała z dziewczyną, która jest jej opiekunką. Okazało się, że jamniczka wprowadziła się do nowego domu przy samym końcu naszej ulicy. Pani opowiadała dziewczynie o okolicy, a ja biegłem truchcikiem obok brążowego cudeńka i pilnowałem, by jej nie wyprzedzić ani o centymetr. Odprowadziliśmy je pod dom, wciągnąłem w nozdrza jej niezwykły zapach i odurzony nim powlokłem się do domu. Wszedłem do kosza i zasnąłem na wiele godzin. Oczywiście domyslacie się, kto mi się śnił. Cześć. Tobi.