czwartek, 13 marca, 2008r.

Hau, Przyjaciele!
Warowałem przy drzwiach od południa i wreszcie doczekałem się. Paulina wróciła wreszcie ze szkoły. Jednak po sposobie wchodzenia po schodach, nawet po otwieraniu drzwi poznałem, że nie ma dobrego humoru. " Chodź, Tobi, pójdziemy na łąkę. Wyrzucimy złe emocje." Oj, jak ja to lubię! Bo wściekłość sprawia, że dziewczyna lepiej i dalej rzuca patyki. Mogę wtedy biegać, kopać, szukać i wreszcie- wykończeni, lecz zadowoleni- wracamy do domu. Dzisiaj też tak było. A przy kolacji rodzina rozgadała się na ten temat. Ruch daje radość, zwiększa poczucie wartości, złe odczucia uciekają. "Wkrótce zaczną się prace w ogrodzie- uśmiechnęła się słodko Pani.- Ziemia jeszcze lepiej wyciąga wszelkie stresy." Nic z tego. Dzieci twardo oświadczyły, że one z ogrodnictwa rezygnują. A ja zgadzam się z Panią. I jutro wykopię skarby, które przez zimowe miesiące ukrywałem w ogrodzie. Bo gdy dorośli chwycą łopaty, to mogą zniszczyć moje zbiory. Cześć. Tobi.