środa, 12 marca, 2008r.

Hau, Przyjaciele!
Kuba wrócił ze szkoły bardzo zły. "Nauczyciele oszaleli przed świętami! Ile możma się uczyć, pisać, czytać? Wpadłem z historii przez to malowanie u Babci.."- narzekał i nawet nie zauważył, że Pani stoi w progu kuchni. "Jesteś bardzo niesprawiedliwy"- oświadczyła ze smutkiem. Musiałem ją mocno polizać po ręce, bo wyglądała na zrezygnowaną. Tymczasem Kuba odłożył karton mleka, zamknął lodówkę, której zawartością podzielił się ze mną. "Sorry, przesadziłem"- przyznał niechętnie, oblizując wargi. "Nie wiem, dlaczego tak trudno przyznać się do błędów, łatwiej zwalić winę na kogoś lub na coś." Pani uśmiechnęła się wreszcie, wzięła mnie nawet na kolana i bezwiednie głaskała. Byłem taki zadowolony, że nie słuchałem ich mądrej rozmowy o przyznawaniu się do błędów. To nie mój problem, bo jestem idealnym psem ochroniarzem i przyjacielem. Cześć. Tobi.