sobota, 2 lutego, 2008r.

Hau, Przyjaciele!
Matki Bożej Gromnicznej, a dzieci leżą chore. Było im smutno, że nie mogły iść na zebranie ministrantów i marianek ani wieczorem na mszę. Ale starałem się je zabawiać. Dlatego znosiłem na ich kołdry różne skarby. Np patyk z ogrodu, starą szyszkę wykopaną pod świerkiem, nawet kość ukrytą od tygodni w mojej budce. Niestety, zamiast wdzięczności były jakieś pełne oburzenia a nawet obrzydzenia okrzyki! No, ale chorym osobom można wiele wybaczyć. Podobno ludzie w gorączce majaczą, więc tak tłumaczę sobie zachowanie Pauliny i Kuby. Oboje bez przerwy piją herbaty, ale z czytaniem mają jeszcze kłopoty, chociaż Kuba pod wieczór czuł sie już lepiej. Pani wpadła na pomysł oglądania jakiś starych kaset, na których mnie jeszcze nie było, a dzieci malutkie, rodzice jacyś inni. Mało mnie to ciekawiło, ale zebranie rodziny w jednym pokoju zawsze mnie rozczula i muszę wtedy leżeć tylko na plecach z wszystkimi łapami do góry. Bo jak inaczej pokazać wielkie zadowolenie? Cześć. Tobi.