wtorek, 25 września, 2007r.

Hau, Przyjaciele!
Kuba po przyjściu ze szkoły rzucił plecak z takim rozmachem, że sunął ślizgiem po przedpokoju i zatrzymał się na stoliczku z telefonem. Stojący tam wazonik upadł, a suche kwiatki rozsypały się bezładnie po podłodze. Paulina wyjrzała z kuchni z bułką w ręce. "Co jest?"- zapytała podnosząc wysoko brwi. Brat nalał sobie kubek mleka, smarował chleb pasztetem i narzekał, że siostra zjadła wszystkie bułki. "Mam dosyć odpisywania"- wyrzucił wreszcie z siebie.- "Daj zadanie, daj zeszyt- słyszę to codziennie. A potem przepisując moje prace, przechwalają się, jak długo grali, gdzie wychodzili, co widzieli!" Kuba żalił sie dalej, a ja delikatnie wyjąłem mu z ręki pół kromki chleba i uciekłem wylizać pasztet. U psów obowiązują jasne zasady, nikt nie odpisuje, tylko ludzie wszystko komplikują. A mnie o wiele bardziej interesuje, czy uda się zdobyć jeszcze kawałek chleba. Cześć. Tobi.