Do kata

"Do kata"

Spójrz, proszę, w te oczy zlęknione,
błyszczące rozpaczą i złością.
Chcą tylko uniknąć odejścia,
spotkania z grobową marnością.

Lękliwie zerkają ku niebu,
chcąc chyba ratunku poszukać.
Lecz jakże uniknąć wyroku,
nieludzkich oprawców oszukać?!

Stworzone, by życie oglądać,
już dzisiaj zostaną zamknięte...
Bogate w kropelki cierpienia,
przy bliźnich zuchwale przeklęte...

O kacie, zrezygnuj z odwetu
i ocal człowieka istotę!
Wiem dobrze, iż szczypta litości,
nie będzie dla Ciebie kłopotem!

Dopomóż bezbronnej owieczce
na karę cmentarza skazanej,
zgubionej bez szansy na światło
i ludzkiej litości nieznanej!