PROGRAM ANTYWIRUSOWY - fragmenty

* * *
Każdy człowiek ma sumienie, tak jak każdy ma rozum.

* * *
Gdy robię coś złego, to moje sumienie cierpi ze mną, a gdy naśladuję Pana Jezusa, to ono skacze we mnie z radości jak małe dziecko, a nawet jeszcze wyżej!

* * *
Nie muszę widzieć mojego sumienia, by się z nim zaprzyjaźnić. Czuję moje sumienie, tak jak dziecko czuje obecność rodziców i przypomina sobie ich dobre rady także wtedy, gdy ich nie widzi.

* * *
Sumienie to niezwykły sejf, w którym Bóg złożył swoje marzenia o mnie, żebym stawał się człowiekiem świętym. Sumienie jest we mnie niewidzialną ręką Niewidzialnego Boga, który kocha mnie nad życie.

* * *
Chroni mnie przed złem.

* * *
Sumienie podpowiada mi, jak mam postępować, bo zostało mądrze zaprogramowane przez Boga.

* * *
Nawet wtedy, gdy coś złego zrobimy niechcący, właściwe sumienie podpowiada, że trzeba przeprosić Boga i ludzi i natychmiast poprawić postępowanie.

* * *
Mordercą własnego sumienia jest każdy, kto wypędził ze swego serca Bożego ambasadora i udaje, że sam jest ambasadorem Boga, a nawet samym Bogiem.

* * *
Kiedy kogoś gryzie sumienie, to trzeba dużo rozmawiać z Jezusem i z jakimś mądrym przyjacielem: z rodzicem, katechetą, spowiednikiem. Kto regularnie czyta „Małego Gościa”, ten będzie miał dobrze
ustawione sumienie.

* * *
Sumienie może być błędne lub prawe. Sumienie prawe bezbłędnie odróżnia dobro od zła.

* * *
Odważne słuchanie sumienia to droga do świętości, czyli do największej radości. Tylko ludzie sumienia mogą cieszyć się życiem!




Pełną wersję rozmowy na temat sumienia znajdziecie w marcowym numerze "Małego Gościa"