OCZKO DO OCZKA
12. Filar: WIERZĘ W ŻYWOT WIECZNY, W CIAŁA ZMARTWYCHWSTANIE
Ile lat będzie miało ciało ojca Leona przy zmartwychwstaniu?
– To wie tylko Pan Bóg. Co prawda są teologowie, którzy gdy nie mają nic mądrego do roboty, zastanawiają się czy na przykład poznamy babcię, którą pamiętamy zawsze jako staruszkę, a w niebie podobno starców ma nie być. Wszyscy będziemy młodzi i piękni. Przecież przy zmartwychwstaniu, ciało nie będzie tak ważne. To osobowość człowieka będzie rozpoznawalna. A ciało? Jakoś się dopasuje.
A wyobraża sobie Ojciec dzień swojego zmartwychwstania?
– Nie myślałem o tym. Na razie jestem bardzo zapracowany. Choć wszystko to czynię w perspektywie śmierci i zmartwychwstania. „Tu i teraz” jest bardzo ważne. To tak jak przy robieniu na drutach. Planuje się zrobić szalik, czapkę czy rękawiczki, ale całą uwagę zwraca się na konkretne „oczka”, by były poprawnie robione. Bo jak się pomylę, trzeba pruć. A w życiu nie wszystko da się spruć. Trzeba więc bardzo uważać na kolejne oczka, czyli na każdą minutę. Bez paniki, spokojnie robić swoje. Wtedy to, co utkam, Panu Bogu będzie miłe, a po drodze będę jeszcze pożyteczny także ludziom.
Skąd u Ojca pewność, że będzie zmartwychwstania?
– To tylko pewność na podstawie wiary. Ale to nie mój wysiłek. Wiem, że przy chrzcie świętym otrzymałem łaskę wiary. Ktoś ma uzdolnienie do rysunku, ktoś do poezji, ktoś do języków. A chrześcijanin, ochrzczony ma uzdolnienie do wiary, nadziei i miłości. Pan Bóg daje to uzdolnienie.
Czuje się Ojciec czasem „jak w niebie”?
– Są takie momenty. Głównie związane ze śpiewem. Ostatnio gdy odprawiałem Mszę świętą, po wezwaniu: „Wielka jest tajemnica naszej wiary”, ludzie tak pięknie odpowiedzieli..., albo w chórze zakonnym, gdy modlimy się wspólnie, są takie momenty, że czuję się jak w niebie. Te jasne chwile pokazują, że jestem na dobrej drodze. To maleńkie błyski, zapowiadające Światłość, jaka będzie w niebie.
A czy wieczność nie będzie nudna?
– Kiedy zostałem klerykiem, spytała mnie koleżanka z klasy maturalnej, co to za przyjemność siedzieć koło „staruszka z bokobrodami” – jak sobie wyobrażała Pana Boga. A przecież „ani oko nie widziało, ani uchu nie słyszało tego, co Bóg przygotował, tym którzy Go miłują”.
Miałem kiedyś takie miłe przeżycie podczas spotkania z Janem Pawłem II w roku 2004 w czasie Światowych Rekolekcji Podhalańskich. Uczestnicy wzruszeni podchodzili do Ojca świętego, by otrzymać błogosławieństwo, a niekiedy usłyszeć parę słów. Po prawej stronie papieża stał mały stołeczek. Ksiądz Arcybiskup Dziwisz posadził mnie na nim na paręnaście minut. Ludzie podchodzili do niego, rozmawiali. On błogosławił. I wcale mi się nie nudziło. Pomyślałem wtedy, że jeśli siedząc przy papieżu czuję się tak wspaniale, to o ile wspanialsze będzie siedzenie przy Panu Bogu. Warto się dla tego siedzenia trudzić przez całe życie.
A nie będziemy w Niebie tęsknić za ziemią?
– Nie wiem. Ale nie ma co na ten temat prowadzić sporów, przecież będę miał Pana Boga. On już coś wymyśli (śmiech).
rozmawiał Krzysztof Błażyca
Ojciec Leon Knabit jest benedyktynem. Mieszka w Opactwie Tynieckim, na zachodnim krańcu Krakowa
– To wie tylko Pan Bóg. Co prawda są teologowie, którzy gdy nie mają nic mądrego do roboty, zastanawiają się czy na przykład poznamy babcię, którą pamiętamy zawsze jako staruszkę, a w niebie podobno starców ma nie być. Wszyscy będziemy młodzi i piękni. Przecież przy zmartwychwstaniu, ciało nie będzie tak ważne. To osobowość człowieka będzie rozpoznawalna. A ciało? Jakoś się dopasuje.
A wyobraża sobie Ojciec dzień swojego zmartwychwstania?
– Nie myślałem o tym. Na razie jestem bardzo zapracowany. Choć wszystko to czynię w perspektywie śmierci i zmartwychwstania. „Tu i teraz” jest bardzo ważne. To tak jak przy robieniu na drutach. Planuje się zrobić szalik, czapkę czy rękawiczki, ale całą uwagę zwraca się na konkretne „oczka”, by były poprawnie robione. Bo jak się pomylę, trzeba pruć. A w życiu nie wszystko da się spruć. Trzeba więc bardzo uważać na kolejne oczka, czyli na każdą minutę. Bez paniki, spokojnie robić swoje. Wtedy to, co utkam, Panu Bogu będzie miłe, a po drodze będę jeszcze pożyteczny także ludziom.
Skąd u Ojca pewność, że będzie zmartwychwstania?
– To tylko pewność na podstawie wiary. Ale to nie mój wysiłek. Wiem, że przy chrzcie świętym otrzymałem łaskę wiary. Ktoś ma uzdolnienie do rysunku, ktoś do poezji, ktoś do języków. A chrześcijanin, ochrzczony ma uzdolnienie do wiary, nadziei i miłości. Pan Bóg daje to uzdolnienie.
Czuje się Ojciec czasem „jak w niebie”?
– Są takie momenty. Głównie związane ze śpiewem. Ostatnio gdy odprawiałem Mszę świętą, po wezwaniu: „Wielka jest tajemnica naszej wiary”, ludzie tak pięknie odpowiedzieli..., albo w chórze zakonnym, gdy modlimy się wspólnie, są takie momenty, że czuję się jak w niebie. Te jasne chwile pokazują, że jestem na dobrej drodze. To maleńkie błyski, zapowiadające Światłość, jaka będzie w niebie.
A czy wieczność nie będzie nudna?
– Kiedy zostałem klerykiem, spytała mnie koleżanka z klasy maturalnej, co to za przyjemność siedzieć koło „staruszka z bokobrodami” – jak sobie wyobrażała Pana Boga. A przecież „ani oko nie widziało, ani uchu nie słyszało tego, co Bóg przygotował, tym którzy Go miłują”.
Miałem kiedyś takie miłe przeżycie podczas spotkania z Janem Pawłem II w roku 2004 w czasie Światowych Rekolekcji Podhalańskich. Uczestnicy wzruszeni podchodzili do Ojca świętego, by otrzymać błogosławieństwo, a niekiedy usłyszeć parę słów. Po prawej stronie papieża stał mały stołeczek. Ksiądz Arcybiskup Dziwisz posadził mnie na nim na paręnaście minut. Ludzie podchodzili do niego, rozmawiali. On błogosławił. I wcale mi się nie nudziło. Pomyślałem wtedy, że jeśli siedząc przy papieżu czuję się tak wspaniale, to o ile wspanialsze będzie siedzenie przy Panu Bogu. Warto się dla tego siedzenia trudzić przez całe życie.
A nie będziemy w Niebie tęsknić za ziemią?
– Nie wiem. Ale nie ma co na ten temat prowadzić sporów, przecież będę miał Pana Boga. On już coś wymyśli (śmiech).
rozmawiał Krzysztof Błażyca
Ojciec Leon Knabit jest benedyktynem. Mieszka w Opactwie Tynieckim, na zachodnim krańcu Krakowa
«
‹
1
›
»
oceń artykuł
