Tajemnice lotu gęsi tybetańskiej

Naukowcom udało się ustalić, dlaczego gęsi tybetańskie w czasie wędrówek bez problemu przelatują nad Himalajami. Ptaki lecą wtedy na wysokości ponad 9 000 metrów, czyli na tej samej, jaką normalnie latają samoloty pasażerskie.

Gęś tybetańska (Anser indicus) jest dużym ptakiem zamieszkującym Azję środkową. Gniazduje na Wyżynie tybetańskiej a zimuje w Indiach – co oznacza że dwa razy w ciągu roku przelatuje nad Himalajami. Na wysokości ponad 9 000 m jest mało tlenu i panują ujemne temperatury. Wysiłek ptaków można wtedy porównać do wysiłku maratończyka, który biegłby na wysokości, jaka jest typowa dla samolotów pasażerskich.

Naukowcy z University of Birmingham postanowili wyjaśnić, dlaczego gęsi tybetańskie mogą latać na wysokościach niedostępnych dla innych ptaków. W tym celu porównali fizjologie gęsi tybetańskich z gatunkami łatającymi na znacznie niższych wysokościach, takimi jak bernikle i gęsi zbożowe. Okazało się, że gęsi latające tak wysoko mają o 6-10% więcej włókien mięśniowych oraz znacznie więcej krwionośnych naczyń włosowatych niż ich niżej łatające krewniaczki. Ponadto mitochondria (organella komórkowe dostarczające energii) w komórkach tych ptaków usytuowane są znacznie bliżej błony komórkowej, a więc i naczyń krwionośnych. Pozwala to na sprawne dostarczanie tlenu do komórek, który jest niezbędny m. in. w procesach dostarczających energii zachodzących w mitochondriach.