Święty Ignacy z Loyoli
Przed nawróceniem był rycerzem i prowadził burzliwe życie.
Św. Ignacy z Loyoli to jeden z wielkich świętych Kościoła katolickiego, założyciel Towarzystwa Jezusowego. "Wszystko na większą chwałę Boga" - ta maksyma przyświecała mu w życiu. Św. Ignacy i założony przez jego zakon był realizatorem wielkiej reformy w Kościele tego czasu, po burzy związanej z reformacją.
Św. Ignacy żył na przełomie XV i XVI w. Urodził się w północnej Hiszpanii w szlacheckiej rodzinie. Był rycerzem, który podczas walk z Francuzami w obronie Pampeluny został ciężko ranny i okaleczony. To cierpienie go odmieniło. Pewnego dnia 1522 roku postanowił na dobre zerwać z próżnym życiem, by całkowicie należeć do Jezusa.
Stworzył zakon, który nosił Imię Jezusa i był oddany w służbie Stolicy Święte. Towarzystwo Jezusowe zostało zatwierdzone 27 września 1540 roku.
Święty Ignacy został kanonizowany przez Grzegorza XV w 1622 roku. Pius XI ogłosił go patronem rekolekcji.
