Biel i czerwień

Barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe w 1 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Barwy te odpowiadały zgodnie z heraldyką herbowi - biały orzeł na czerwonej tarczy herbowej. Prawnie jednak dopiero w 1831 roku przyjęto biały i czerwony jako barwy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm uchwalił, jakie barwy i kształt ma mieć flaga. Kolor czerwony określano początkowo jako karmazyn. Potem jego odcień zmieniono na cynober. Kolor biały też nie jest kolorem śnieżnobiałym, ale lekko szarym. Sejm ustalił też wtedy, jak należy powiesić flagę, czyli biały kolor na górze, czerwony na dole. Jeśli flagę trzeba zawiesić pionowo, biel powinna być po lewej stronie.

Kilka lat temu Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji opracowało miniprzewodnik „Biało-Czerwona”:

Szanuj Flagę Polski

1. Flaga musi być czysta i mieć czytelne barwy.

2. Flagą nie oddaje się honorów żadnej osobie. Nie pochyla się jej przed żadną inną flagą lub znakiem.

3. Flagą nie można przykryć pomnika lub tablicy pamiątkowej przed ich odsłonięciem.

4. Flaga stoi po lewej stronie pomnika dla patrzącego na pomnik.

5. Flaga stoi po lewej (dla publiczności w sali) stronie mównicy, albo po lewej (patrząc od wejścia) stronie biurka urzędnika.

6. Flaga nie jest obrusem ani opakowaniem prezentu.

7. Polska flaga ma proporcje 5:8. Może być mocowana na drzewcu lub na linie.

8. Nie wolno pisać na fladze. Kibice mają zwyczaj umieszczać nazwy miejscowości na barwach narodowych. Barwy narodowe nie mają określonych proporcji, ale szerokość pasa białego i pasa czerwonego musi być równa.

9. Biało-czerwona szeroka i długa wstęga, niesiona ponad głowami w czasie marszu, musi mieć biały pas po lewej stronie dla patrzącego na czoło pochodu.

10. Zniszczoną flagę należy w godny sposób niepublicznie spalić lub rozdzielić barwy.