Cudowny chłopak. Biały ptak

Od rozmowy babci z wnukiem Julianem zaczyna się piękna, poruszająca historia. Naprawdę dobry film zarówno dla starszych dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Prowokuje do myślenia o wartościach, o tym, co w życiu ważne, normalne, co sprawia, że jesteśmy ludźmi.

Nowa szkoła

– Julian, ty nie odszedłeś ze starej szkoły, ciebie wyrzucili za okrucieństwo wobec innego chłopca – babcia wprost przypomina zachowanie wnuka. Dobrze pamięta tamtą sytuację sprzed kilku lat, gdy Julian prześladował chłopca o zdeformowanej twarzy i za znęcanie się nad kolegą karnie usunięto go ze szkoły. Tak kończył się film „Cudowny chłopak” o 10-letnim Auggiem wyświetlany siedem lat temu. Teraz widz dowiaduje się o losach Juliana, który próbuje odnaleźć się w nowej szkole. Wściekły na cały świat licealista nie potrafi jednak nawiązać kontaktu z rówieśnikami. Nie radzi sobie z poczuciem winy. Na życzliwość nowych kolegów reaguje niechęcią, ucieka „do kąta”, izoluje się. W takim nastroju, rozgoryczonego, smutnego Juliana zastaje babcia i postanawia: „Muszę opowiedzieć ci historię o tym, co mnie spotkało, kiedy byłam młodą dziewczyną…”.

Ważna lekcja

Julian słucha uważnie, nawet wzrusza się. Dociera do niego, jak ważna jest wrażliwość wobec słabszych, reagowanie na ich krzywdę, na niesprawiedliwość, jaka ich spotyka. Babcia opowiada o czasach II wojny światowej. Jako nastoletnia Sara przekonała się, że w chwili najtrudniejszej, największej próby, pomógł jej, żydowskiej dziewczynce, chłopiec „niewidzialny” w klasie, poruszający się o kulach kolega, lekceważony przez innych, którego imienia nawet nie znała. Niezwykła historia babci pokazuje, że ten, kto w sercu ma dobroć i życzliwość dla drugiego człowieka, potrafi dokonać rzeczy, o które nie podejrzewałby sam siebie. To była wyjątkowa lekcja dla Juliana. Nie tylko lekcja historii o dramatycznych czasach II wojny światowej, walki o przetrwanie, ale przede wszystkim wielka lekcja życia. Czy odmieni Juliana? Film obowiązkowy do obejrzenia.