Po co woda święcona?

Drogi Kacprze! Jako substancja chemiczna (H₂O) woda święcona nie różni się niczym od wody z kranu lub z rzeki. Różnica polega na zastosowaniu. Woda z kranu służy do zrobienia herbaty, do mycia czy podlewania kwiatków. A woda święcona jest używana w sakramencie chrztu, do poświęcenia osób czy przedmiotów, np. krzyżyka, medalika czy pokarmów na Wielkanoc. Woda święcona ma więc zastosowanie w liturgii Kościoła. Skąd się bierze? To zwykła woda, nad którą kapłan odmówił modlitwę błogosławieństwa. Jest to prośba do Pana Boga, by posłużył się tą wodą jako symbolem swojej łaski. W liturgii Kościoła posługujemy się nieustannie materialnymi znakami (ogień, świeca, kadzidło, chleb, wino, olej, popiół). Katechizmowa definicja sakramentu mówi, że to znak widzialny niewidzialnej łaski. Materia symbolizuje coś duchowego, czego nie da się zobaczyć, ale jest prawdziwe. Woda jest znakiem życia, bo daje życie. Woda święcona jest znakiem życia duchowego, wiecznego. Woda służy do oczyszczenia, do mycia, dlatego w liturgii oznacza oczyszczenie duszy z brudu grzechów. Najważniejsze znaczenie ma woda w chrzcie. Bez niej nie da się w ogóle udzielić tego sakramentu. Wodę do chrztu najbardziej uroczyście święci się w Wielkanoc. Kapłan w Wigilię Paschalną śpiewa długą, piękną modlitwę przy chrzcielnicy i zanurza w wodzie świecę paschalną. W ciągu roku można poświęcić wodę, używając innej, krótszej modlitwy. Dawniej do wody świeconej dodawano szczyptę soli. Dziś rzadko to się robi, ale taki obrzęd jest możliwy. Podczas chrztu dziecko zostaje polane wodą święconą lub zanurzone w niej. Duchowo otrzymuje dar życia Bożego i zostaje uwolnione od grzechu. Przy wejściu do świątyni znajdują się tzw. kropielnice. Wchodząc, zanurzamy palce w wodzie święconej i robimy znak krzyża. To przypomnienie o naszym chrzcie, który wprowadził nas do wspólnoty Kościoła. Kiedy używamy wody święconej do poświęcenia osób lub przedmiotów, zawsze nawiązujemy do chrztu. Błogosławieństwo przedmiotów kultu (krzyż, medalik, różaniec, obraz) oznacza, że wyłączamy te przedmioty ze świeckiego użytku i chcemy, by pomagały modlitwie. Ale możemy także błogosławić przedmioty czy obiekty codziennego użytku, np. pola, aby wydawały dobre plony, nową szkołę aby była dobrą placówką edukacyjną, albo samochód, żeby bezpiecznie służył swoim użytkownikom itd. Woda jest w takich przypadkach narzędziem, znakiem działania Bożego. Chodzi o to, aby wszystko w naszym życiu było chronione od zła i prowadziło do życia. Sama woda święcona nie ma żadnej mocy. Działa Pan Bóg, który posługuje się Kościołem, kapłanem oraz widzialnym znakiem wody. To nie jest zabobon lub magia, ale wiara. Oczywiście można sobie wyobrazić kogoś, kto traktuje wodę święconą w sposób magiczny. Jeśli na przykład zamiast lekarstwa ktoś pije wodę święconą, twierdząc, że ta woda go uzdrowi, to byłby zabobon. Gorąco zachęcam, by posługiwać się wodą święconą z wiarą. W niektórych domach są kropielniczki przy drzwiach. To piękny zwyczaj. Warto mieć w domu wodę święconą. Woda święcona przypomina, że mamy codziennie zanurzać się w miłości Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ta miłość nas uświęca, daje nam życie i chroni od zła. Bez wody nie ma życia, bez Boga także.