Niedziela XXIV zwykła, 15 września 2019 r.

Łk 15,1-32

Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła.

Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”.

Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła».

Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam».

Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.

Komentarz:

Różnica między grzesznikami a faryzeuszami była taka, że ci pierwsi słuchali Jezusa, a drudzy wzajemnego ględzenia i narzekania na Jezusa. Grzesznicy zbliżali się do Jezusa, faryzeusze oddalali się od Niego. Faryzeusze nie chcieli nawrócenia grzeszników, chcieli ich odrzucenia. Jezus przeciwnie: przyjmował grzeszników i jadał z nimi. Dlaczego? Bo człowiek może zmienić swoje złe postępowanie tylko pod wpływem miłości. Gdy owca się zagubi, nie pomoże jej nikt oprócz tego, który jej szuka. Jezus przychodzi do grzeszników i je z nimi nie dlatego, że zgadza się z ich grzechami, ale dlatego, że chce, aby odwrócili się od grzechów i zwrócili do Niego.