Kiedy to minęło?

Piątek, 23 lutego, 2018

Hau, Przyjaciele!

„Kuba, obserwuję cię od Środy Popielcowej i mam wrażenie, że bardzo ograniczyłeś siedzenie przed kompem. Sorry, że się wtrącam, ale chcę wiedzieć i może spróbuję naśladować?”- Paulina czuła, że trochę przesadza, wchodząc w tak osobiste sprawy, ale kto nie ryzykuje, ten się nie dowie, nie przeżyje czegoś wartościowego. „Fakt, wtrącasz się, wiesz, że tego nie lubię, ale masz rację, siedzę tylko przy tym, co konieczne. Znalazłem taką radę, by nie tyle pracować nad swoimi wadami, ale maksymalnie słuchać Boga przez te 40 dni. Więc gdy mnie widzisz przed monitorem, to jestem na stronach niezwiązanych z nauką, tylko z religią. Ale nie mam ochoty zwierzać się teraz jak nastolatka, wybacz, jestem facetem, nie lubię w kółko analizować każdej sprawy”. Na znak zakończenia rozmowy Kuba zakręcił się na swoim krześle. Paulina westchnęła, bo właśnie chciała to z nim przemyśleć, przegadać. Trudno, są jeszcze koleżanki i przyjaciółki. Już wyjęła telefon, by wystukać SMS-a do Jadzi, gdy brat krzyknął: „Bądź tak miła i nie opowiadaj wszystkim dziewczynom o moim eksperymencie. Ostrzegam, bo inaczej przypomną ci się dawne lata.” Siostra uśmiechnęła się pod nosem na wspomnienie ich bójek, kłótni, skarżenia, jej płaczu, jego kłamstw i manipulacji. „Kiedy to się skończyło?” –szepnęła sama do siebie. A ja jestem pewna, że skończyło się, gdy ja pojawiłam się w rodzinie i zajęłam się obojgiem w czasie, gdy rodzice byli w pracy. Cześć, Astra