Dziwne zachowanie
Poznałam bardzo fajnego chłopaka. Zaprzyjaźniliśmy się i spotkaliśmy się dotąd parę razy. Mam wrażenie, że bardzo mnie polubił. Niestety, podczas przypadkowego spotkania w dużej grupie, ignorował mnie, miał zły humor. Potem zaczął normalnie rozmawiać ze wszystkimi, śmiać się, ale na mnie nawet nie spojrzał. Było mi przykro. Kiedy podeszłam się pożegnać, przeprosił mnie, powiedział, że ma kłopoty rodzinne. Sytuacja się jednak powtórzyła. Dlaczego rozmawiał ze wszystkimi normalnie, a w stosunku do mnie zachowywał się inaczej? 16-latka
Zdarza się, że chłopak, który w rodzinie jest świadkiem wielu zranień, rani potem tych, których lubi, na których mu zależy. Łatwo zachowywać się sympatycznie wobec osób, które są nam obojętne. Szekspir mądrze stwierdził, że „świat jest teatrem, aktorami ludzie”. Wydaje mi się, że chłopak odgrywał wesołego, ale wobec Ciebie nie potrafił, z Tobą chce być szczery, nie potrafi udawać, zdławić swoich uczuć związanych z rodzinnymi kłopotami. Może pojawiły się u niego kompleksy, że nie może marzyć o dziewczynie wywodzącej się z dobrej, kochającej się rodziny, które nie ma pojęcia o ciemnych stronach życia. To tylko pogłębia jego frustrację i zachowuje się przeciwnie niż chce. Możesz szczerze powiedzieć, że to zachowanie było dla Ciebie przedziwne. Jeśli on będzie nalegał, a Ty chcesz, to spotykajcie się, ale nie pozwalaj sobie na takie traktowanie. Pomożesz wtedy Wam obojgu, jemu też. Rozumiem, że może ma ciężkie życie. Ale ostrzegam, że przyjaźń lub coś więcej z takim chłopakiem męczy psychicznie. Wtedy lepiej jeżeli to będzie koleżeństwo, dobra znajomość, serdeczność. Decyzja należy do każdego z Was osobno.
Zadaj pytanie:
