Entuzjazm

Hau, Przyjaciele!

„Nie znoszę tych długich i ciemnych wieczorów- narzekała kuzynka Daria.- Pamiętasz, jak latem o tej porze dopiero ruszałyśmy do lasu? Przyjeżdżałaś na rowerze, wracałaś późno i wciąż jeszcze było jasno. A teraz? Makabra! Listopad jest depresyjny” – stwierdziła z mądrą miną, a ja zgłupiałam, bo nie wiem, co to znaczy. „Głupoty gadasz- stwierdziła Paulina, wyjmując z plecaka jakiś notes. – Spójrz, przyniosłam swój kalendarz zadań. Bo czas ucieka, ale na szczęście wieczory są długie, a my w tym roku mamy wspólną Wigilię i możemy już zacząć planować.” O ciekawa nowina, o której nic nie wiedziałam. Daria też właśnie się dowiadywała, że dziadkowie uznali, że chcą w tym roku skupić prawie całą rodzinę w jednym miejscu. Mają jakieś przeczucia, że to może ich ostatnia Wigilia i ciocia Ania uznała, że ich dom najbardziej nadaje się na takie spotkanie. Paulina aż iskry rzucała z oczu. „Darka, musimy po prostu wyjść z siebie i zrobić wszystko, by było nadzwyczajnie. A wszystko będzie z dużym nakładem pracy. Od początku Adwentu pieczemy pierniki, ciasteczka, robimy same ozdoby i niespodzianki dla każdego. Mam taki pomysł, by każdy dostał w pięknym pudełeczku, takim specjalnym dla niego, czekoladki naszej roboty”. Oj, widzę, że w oczach kuzynki taż zapłonęły ogniki. „Wczoraj czytałam przepis o śliwkach z nadzieniem. To będzie dla dorosłych, a dla dzieci czekoladki z wiórkami kokosowymi lub siekanymi orzechami. Zrobimy je ze śmietanki i rozpuszczonej czekolady. Dodamy też różne przyprawy. Inne dla starszych nastolatków, inne dla młodszych.” Szczeknęłam, bo przecież psy też będą obecne. Dziewczyny zaśmiały się i zapewniły, że nikt o nas nie zapomni. Ale szczegółów nie poznałam, bo już planowały koncert kolęd i rodzinną orkiestrę. Cześć. Astra