Mogłam zniechęcać?
Zaczął się koło mnie kręcić chłopak, który podoba się przyjaciółce. Obraziła się na mnie, mówi, że nie powinnam z nim rozmawiać, żartować, że miałam go od razu zniechęcić do siebie, być dla niego wredna. Trochę czuję się winna, ale nie do końca. 14-latka
Moim zdaniem nie musisz czuć się winna. Sprawy zauroczenia, podobania, sympatii / bo to nie jest zakochanie/ to są w Waszym wieku emocje i tu traci się niekiedy opanowanie, spokojne myślenie. Na przykład dla mnie żądanie, byś była wredna dla miłego chłopaka to jednak za wysokie żądanie. Coś mam wrażenie, że widocznie według niej on się Tobą zainteresował dlatego, że z nim żartowałaś, rozmawiałaś, wiedząc, że jej zależy. Hm, gdybyście jeszcze do tego tematu wracały, to powiedz jej, że w sumie uratowałaś ją. Bo gdyby nawet coś się zaczęło, to chyba nie byłby on stały w uczuciu. Zresztą, mam wrażenie, że on nie chce jeszcze żadnego związku. Po prostu flirtowanie, żarty, rozmowy, przyglądanie się dziewczynom, tak zwane 3 kroki do przodu, a potem 2 kroki do tyłu. Wy marzycie już o chodzeniu, o bliskości, a chłopcy chcą jeszcze poprzedniego etapu- czyli tak zwane rozpoznawanie, poznawanie dziewczyny, zbliżanie się i wycofywanie.
Ale rozumiem, że czujesz się może trochę głupio. Jeśli chcesz, to powiedz, że nie miałaś złych intencji. Zachowywałaś się szczerze, naturalnie, spontanicznie. Żądanie, byś była wredna dla chłopaka, którego też lubisz, jest zbyt mocne. Pamiętam dwie uczennice. Miały właśnie 15 lat, gdy wciąż podobał się im jakiś chłopak. Były szczęśliwe, że podoba im się zawsze ten sam! Miały temat do rozmów, marzyły o nim, śledziły go w szkole, czasami i poza szkołą. Chłopak nie miał o tym pojęcia, one nie myślały o relacji, tylko to był obiekt westchnień, marzeń. Potem był kolejny chłopak, kolejny, aż dojrzały i każda zakochała się indywidualnie. Nie analizuj już tej sytuacji, stało się. Jeśli ona zerwie kontakt, trudno, ja bym za tym nie była. Może wrócicie do przyjaźni, bo szkoda Waszej relacji.
Zadaj pytanie:
