Niedziela, 17 września, 2017 r.

Hau, Przyjaciele!

Pani wstała pierwsza i wypuściła mnie do ogrodu. Wciągnęłam rześkie, jesienne już powietrze. Zdumiałam się, bo po chwili w drzwiach pojawili się oboje rodzice w sportowych strojach i zaprosili mnie na krótki bieg wśród pól. Wróciliśmy w fantastycznym nastroju. Usiedli przy kawie i zachwycali się tym, co ujrzeli. Kuba wszedł niemrawo do kuchni. „Spania nie macie czy co?”- jęknął z pretensją. „Wprowadzamy w życie kazanie księdza proboszcza. Tak świetnie radził, by w każdą niedzielę próbować wrócić do stanu sprzed grzechu pierworodnego. Chcemy się dzisiaj zachwycać. Zaczęliśmy od przyrody, ale teraz wy, rodzinka, potem inni ludzie. Może odwiedzimy dziadków? Może zaprosimy ich na wycieczkę, a wy tam dojedziecie rowerami?” Pan już miał głowę pełną pomysłów. Rozczochrana Paulina zajrzała do kuchni. „Usłyszałam, że będziecie zachwycali się swoimi dziećmi, więc jestem.” Oj ależ się rozpętało szaleństwo. Wszyscy się zachwycali sobą i innymi, ja szczekałam, bo też mi się coś należy, Pani już umawiała się z dziadkami, Paulina umawiała się z kuzynką Darią. Potem ciocia Ania oddzwoniła, że oni też chcą tak świętować, więc dołączają do wycieczki, której finał może być u nich. „Mam jutro powtórkę z biologii” –zauważył nagle Kuba. „Pomyślisz o tym wieczorem, bo teraz trwa niedziela, a więc dzień, gdy przestajemy się martwić o siebie.” Pani już spojrzała krytycznie na dzieci, ale one zakrzyczały ją, że pięknie dzisiaj wygląda, a oni będą się uczyli zaraz po zachodzie słońca, gdy można uznać, że niedziela się skończyła. Cześć. Astra