poniedziałek, 11 września, 2017

Hau, Przyjaciele!

„Nic mi się nie chce”- jęczała wieczorem Paulina. „Uważaj, by nie zaatakowało cię lenistwo. To wróg duszy”- ostrzegała z kuchni Pani. Razem z mężem przygotowywali słoje z fasolką, papryką, ogórkami. Czy nie lepiej z mięsem? Po co tyle warzyw? Córka zajrzała do rodziców. Przysiadła na taborecie i skubiąc smaczne dla niej/ ale nie dla mnie/ kąski zaczęła egzaminować rodziców z VII przykazania. „Dzisiaj na religii dowiedziałam się, że można to przykazanie naruszyć, jeśli się jest zamkniętym, nieufnym, bo okradamy innych z możliwości kontaktu z nami.” Pani aż przystanęła ze słoikiem w ręce. Paulina uśmiechnęła się z uczuciem wyższości, zapominając, że kilka godzin temu i ona i jej rówieśnicy też byli zdumieni. „Ale można też kogoś okradać z jego czasu, gdy nadużywamy jego cierpliwości, dobroci.” Widać, że tu sumienie pani było czyste, bo wróciła do słoików. „Można też kogoś okradać z jego prywatności”- dodała z przekąsem córka, ale mama nie dała się wpuścić i szybko zaprotestowała: „To z pewnością nie dotyczy rodziców niepełnoletnich dzieci. My jesteśmy za was odpowiedzialni.” Pan poprosił o notatki z tak ciekawej lekcji, a póki co zaprosił Paulinę do pomocy. Ale by nie czuła się ograniczona w swojej wolności, dał jej wybór. Może zanosić słoje do piwnicy lub pakować przygotowane przez mamę warzywa do słoja. Obie lubimy ruch, więc razem rzuciłyśmy się do pracy. Cześć, Astra