niedziela, 11 czerwca, 2017r.

Hau, Przyjaciele!

Pan podniósł wzrok znad gazety. „Uwielbiam styl mówienia papieża Franciszka. Prosto, konkretnie, życiowo, nic tylko stosować.” Córka pochyliła się nad fotelem i przeczytała: „.W czasach smutku, zarówno niewielkiego jak i poważnego, w chwilach mrocznych potrzebne są: modlitwa, cierpliwość i nadzieja. Nie zapominajmy o tym”. Widać było, że myśli Pauliny były bardzo dalekie od problemu smutku. Co prawda stwierdziła, że jutro poprawia ocenę z fizyki, więc wieczorem będzie nerwowo, ale to przecież nie jest smutek. Ale temat został jednak wywołany. Oto Pan stwierdził, że nie znosi poprawiania ocen, że pracuje się cały rok, że to niesprawiedliwe wobec kolegów, którzy mają zasłużoną czwórkę czy piątkę. Oj, już łzy pod powiekami, już zamknięcie się w pokoju, już Pani spogląda ze złością na Pana, już Kuba mruczy, że w rodzinie jest tylko jeden ideał, czyli Pan, którego oceny nigdy nie były lekko nawet naciągnięte. Właśnie myślałam, jak poprawić atmosferę, gdy Paulina weszła do pokoju zalana łzami i poprosiła cicho: „Przeczytaj mi jeszcze raz rady papieża. Właśnie dostałam wiadomość, że Kasia wszystkim rozpowiada, że mi się czwórka z fizyki wcale nie należy, że podlizywałam się pani, że ona ma lepsze oceny cząstkowe, a pani nie pozwoliła jej zdawać. Część dziewczyn ją popiera. O, nowa wiadomość..” Ale się porobiło. Paulina płacze, że nie chce jej się uczyć, bo wszyscy przeciwko niej, Kuba robi miny do ojca, że on wywołał tę burzę, Pani gromi Pana wzrokiem, ale on wzrusza ramionami i proponuje wszystkim rower, by przez ruch pozbyć się złych emocji. Hm, wolałabym jechać w koszu, bo nie mam potrzeby rozładowania złych emocji, przeciwnie, chcę wszystkim okazać, jak bardzo ich kocham. Cześć. Astra