Niedziela, 5 marca, 2017r.

Odkąd wrócili z kościoła z ubrudzonymi czołami, widzę, że każdy się stara. Pani tyle razy sięgała do pudełka ze słodyczami, ale zatrzymywała rękę w połowie drogi. Rozumiem, że wyrzeka się słodyczy, to bardzo mądre, ale zrobiłaby lepiej, gdyby wszystkie wsypała do mojej miski. Wtedy nic by jej nie kusiło. Paulina prowadzi dalej swój notes z bardzo mądrym zdaniami. Wykorzystała go dzisiaj podczas spaceru z Oliwią, bo koleżanka strasznie się żaliła na swoje kłopoty. „Nie trać równowagi w czasie utrapienia. Przylgnij do Niego” – czytała na głos. Oliwka pociągnęła nosem i uśmiechnęła się przez łzy. „Ale te mądrości nie dotyczą nastolatek, bo my tracimy równowagę wiele razy dziennie, a co dopiero w utrapieniu.”- zażartowała. Pauliny nie przekonała, bo opowiadała przyjaciółce o wielkich problemach pradziadka, który w czasie wojny przebywał na robotach i straszliwie cierpiał. Jednak przetrzymał ten najtrudniejszy czas samotności, bezradności, poniżenia, przytulony do cierpliwych krów, z którymi spał w oborze, a one go ogrzewały, lizały, karmiły. „No nie przekonasz mnie, Oliwia, że jesteś samotna! Policz osoby, które Cię kochają i martwią się o Ciebie”. Chcąc dodatkowo pocieszyć dziewczynę, skoczyłam na nią, zdobiąc jej jasną kurtkę śladami ubłoconych łap. Piski dziewczyn rozładowały smutek, zaczęły mnie gonić, zrobiło się normalnie, radośnie, wesoło. Cześć. Astra