Czwartek, 26 stycznia, 2017r.

Hau, Przyjaciele!

To niebywałe, że czas tak szybko biegnie. Każdy dzień wypełniony jest po brzegi. Codziennie z lodowiska Paulina wraca do domu z kuzynką Darią. Zamykają się w pokoju i tworzą. Wczoraj byłyśmy u babci, która musiała odpowiedzieć na ogromną ilość pytań. Miała też przygotowaną sporą ilość zdjęć, które trochę niechętnie wypożyczyła, ale tylko na dwa dni. Dziewczyny potrafią klikać nawet dwie godziny, a co najgorsze zupełnie zapominają wtedy o jedzeniu. Cieszy mnie ich entuzjazm, ale wszystko powinno mieć granice. Dzisiaj dopuściły do pomocy Kubę, bo z czymś tam sobie nie radziły i usłyszały słowa uznania. Myślałam, że pękną z dumy jak dwa balony. Nie rozumiem tylko, w jaki sposób z tego klikania wyjdzie książka- album i to podobno wcale nie jest takie skomplikowane. Mają ludzie pomysły. Paulina strasznie żałuje, że nie zdążą zająć się dziadkami i wujkami, ale już się umawiają w soboty lub niedziele, bo chcą „kuć żelazo póki gorące.” Tego też nie rozumiem, ale taki już mój psi los. Cześć Astra