Święto Niepodległości

11 listopada 1918 r. Niemcy podpisały zawieszenie broni. Okupacyjny garnizon został rozbrojony. Skończyła się I wojna światową. Upadły trzy europejskie mocarstwa, które dokonały rozbioru Polski: Niemcy, Austro-Węgry i Rosja. Po 123 latach Polska odzyskiwała niepodległość. Wolny był już Kraków, Lublin i Cieszyn.

Dzień, na który Polscy czekali dziesiątki lat, wreszcie przyszedł.

Władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich tak zwana Rada Regencyjna powołana przez Niemcy i Austro-Węgry przekazała Józefowi Piłsudskiemu, który uwolniony z twierdzy magdeburskiej, dzień wcześniej przyjechał specjalnym pociągiem z Berlina do Warszawy. Ówczesny komendant Polskiej Organizacji Wojskowej, podporucznik Adam Koc, tak zapamiętał przyjazd Józefa Piłsudskiego na Dworzec Wschodni: „Wczesny ranek jesienny był pochmurny i mglisty. Pociąg wjechał na dworzec. Komendant Józef Piłsudski szykował się do zejścia na peron. Stanąłem przy stopniach wagonu. Zdjąłem kapelusz i wypowiedziałem słowa powitania: Obywatelu komendancie! W imieniu Polskiej Organizacji Wojskowej witam Komendanta w stolicy!".

Jeszcze 10 listopada spotkał się z niemiecką Centralną Radą Żołnierską i do 19 listopada ewakuowano wszystkie jednostki niemieckie z Królestwa Polskiego.

Polacy z entuzjazmem i nadzieją witali Piłsudskiego, który stał się przywódcą tworzącego się państwa polskiego. 12 listopada wydał rozkaz do polskich sił zbrojnych:

„Żołnierze! Obejmuję nad wami komendę w chwili, gdy serce w każdym Polaku bije silniej i żywiej, gdy dzieci naszej ziemi ujrzały słońce swobody w całym jej blasku! Z Wami razem przeżywam wzruszenie tej godziny dziejowej, z Wami razem ślubuję życie i krew swoją poświęcić na rzecz dobra Ojczyzny i szczęścia jej obywateli!”.

Po latach niewoli odzyskali niepodległość. Stęsknieni własnej ojczyzny, ze wszystkich sił pracowali, by odrodziło się państwo polskie, Druga Rzeczpospolita. Niestety, tylko na 20 lat.