Fałszywa skromność
Gdy pani oddaje prace klasowe, koleżanki mówią np.: "Dostanę jedynkę". Twierdzą, że to im pomaga. Nam gratulują, podziwiają nasze zdolności. Mam już dość ich braku wiary w siebie. Piątoklasistka
A moim zdaniem to nie jest problem braku wiary w siebie. To jest bardzo głupie i bardzo popularne "zaklinanie" rzeczywistości. Tego typu osoby mówią też przed klasówkami, że nic nie umieją, a potem dostają dobre oceny. Oczywiście, u kilku koleżanek to może wynikać z braku wiary w siebie. Ale u większości jest to trochę fałszywe, bo one tak mówią, ale przecież się uczą i dostają dobre oceny. Myślę, że są dwa przedmioty, gdzie można by to omówić. Albo lekcja wychowawcza albo lekcja religii. Zastanów się i pomyśl, kogo lepiej o taką lekcję poprosić. Dla mnie lepsza by była religia, bo to jest sprawa wiary. Oto argumenty: Każdy ochrzczony człowiek to ukochane i jedyne, niepowtarzalne Dziecko Boże. Każdy chrześcijanin ma wielki dar, jakim jest pozwolenie, byśmy Boga traktowali jak ojca, jak dobrego tatę. Jeśli czujemy się ukochani i "zaopiekowani" przez Boga, to nie musimy się niczego bać. Każdy z nas powinien mieć świadomość, że został przez Boga obdarowany różnymi talentami. Z tych darów trzeba się cieszyć, rozwijać swoje talenty. Nie należy mylić skromności z udawaniem, że "nic nie umiem". Nie jest zarozumialstwem przyznawanie się, że jest się przygotowanym, że się dobrze coś napisało. Uczeń będący chrześcijaninem powinien się rzetelnie uczyć, a potem prosić Ducha Świętego o pomoc. Możesz na przerwie podejść do katechety i poprosić, by tę sprawę wyjaśnić, bo zachowanie koleżanek jest męczące, wzajemnie się nakręcają i w sumie kłamią, gdy twierdzą, że źle napisały. To jest fałszywa skromność. Jeśli nie chcesz tej sprawy na lekcji, to może zorganizuj rozmowę, może zaproś do siebie kilka dziewczyn i wyjaśnij, że warto by zmienić zachowanie w klasie. Może uda Ci się przekonać chociaż kilka osób, które uwierzą w siebie.
Zadaj pytanie:
