I niedziela Adwentu, 29 listopada, 2015r

Hau, Przyjaciele!

Co za spokojna i cicha niedziela. Paulina wróciła wczoraj bardzo późno z zabawy andrzejkowej w domu katechetycznym. A Kuba jeszcze później i w dodatku ze mną wyszedł. Dlatego rodzinka dzisiaj lekko przesunęła się w czasie. Nikt się nie spieszył. Pan zaciekawił się wielkim drzewem, które zapowiada tegoroczne roraty. Wiemy, że ich temat będzie się wiązał z 1050 rocznicą chrztu Polski. Ale u nas temat przesunął się na chrzty każdego. Były wspomnienia o małym Kubie i maleńkiej Paulince. Na stole pojawiły się rodzinne albumy ze zdjęciami. Ale potem padły pytania o chrzty rodziców i dziadków. Wymienianie ciotek i wujków, którzy byli chrzestnymi. Potem rodzice wspominali swoje dzieci chrzestne. Raz robiło się wesoło, ale czasami zapadała dziwna cisza, bo nie wszystkie informacje były dobre, różnie się życie potoczyło. Drzemałam pod stołem szczęśliwa, że jesteśmy razem. A gdy nagle pojawiła się babcia z dziadkiem, to myślałam, że oszaleję z radości. Wspomnienia potoczyły się dalej. Paulina pobiegła po notes i skrzętnie notowała imiona, nazwiska, daty. Wreszcie przygaszono światła, na wieńcu zapalono pierwszą czerwoną świecę i wszyscy zaśpiewali, że oto Pan Bóg przyjdzie. Nastawiłam uszu, by jako pierwsza Go usłyszeć, że przychodzi. Ale miałam wrażenie, że On dzisiaj był w naszym domu. Cześć. Astra