Wolne Miasto Gdańsk

Twór ten był państwem miastem pod kontrolą Ligi Nardów, czyli organizacji, którą po wojnie zastąpiła ONZ. Utworzenie Wolnego Miasta nie satysfakcjonowało ani Niemców ani Polaków, a jego teren przez cały okres międzywojenny był polem zmagań szpiegów obydwu stron i zatargów dyplomatycznych.

W skład Wolnego Miasta Gdańsk, poza samym Gdańskiem wchodziły Sopot oraz część dzisiejszych powiatów wejherowskiego, tczewskiego, elbląskiego malborskiego, kościerskiego i kartuskiego. Większość mieszkańców stanowili Niemcy. Polaków było do 15 %.

Wolne Miasto miało swój hymn, flagę, konstytucję i parlament. Władzę wykonawczą stanowił senat gdański. Wiele jednak dziedzin nadzorowała Liga Narodów z Wysokim Komisarzem na czele. Polskę natomiast reprezentował Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej. Wolne miasto miał własne paszporty, ale polityką zagraniczną, rejestrowaniem statków zajmowała się Polska. Polska była także sieć pocztowa i telegraficzna, a także kolej i sprawy celne. W 1924 roku założono także ochronę wojskową składnicy tranzytowej na Westerplatte. Mimo szerokich uprawnień były one często sabotowane przez władze Wolnego Miasta. Kłopoty związane z Marynarką Wojenną i z korzystaniem z portu były jednym z powodów wybudowania niezależnego portu i miasta Gdynia. Gdańsk miał także własną walutę - guldeny gdańskie. 

W Wolnym mieście bardzo popularny był sport. Na tak niewielkim obszarze działało 12 drużyn piłkarskich. Istnienie Wolnego Miasta Gdańsk skończyło się wraz z wybuchem wojny 1 września 1939 roku. Sprawa Gdańska, czyli niemieckiego Danzig była jednym z pretekstów do napaści na Polskę. Do legendy przeszły obrona Poczty Polskiej w Gdańsku, której bohaterskich obrońców w większości wymordowano oraz 7 dniowa obrona składnicy na Westerplatte.