Freski na komendzie

Pochodzące z początku XX wieku malowidła odkryto podczas remontu. Freski przedstawiające sceny biblijne, m.in. wskrzeszenie Łazarza, zdobiły istniejącą w tym miejscu do lat międzywojennych szpitalną kaplicę. Remont połączony z renowacją fresków ma potrwać do końca września. Po tym czasie pomieszczenia nadal będzie pełniło rolę policyjnej dyżurki.

Fresk jest to technika malarska, stosowana dawniej do dekorowania ścian i sufitów. Nazwa pochodzi z języka włoskiego - fresco czyli świeży. Świeży, ponieważ malowano specjalnymi farbami na mokrym jeszcze tynku. Jest to bardzo trudna technika, ponieważ malarz musi się śpieszyć, zanim tynk wyschnie, więc nie może poprawiać żadnych błędów. Wszystko musi się udać od razu. Ale dzięki temu obraz jest niezwykle trwały. Dzięki zastosowaniu różnych zapraw i farb odpornych na działanie wapna, malowidło spaja się z tynkiem i może przetrwać setki lat. Malowanie trwa bardzo długo, ponieważ zaprawy kładzie się tylko tyle i ile artysta zdąży pomalować w ciągu dnia.

Czas popularności fresków to starożytność oraz XIV i XV wiek. Największy jednak rozkwit nastąpił w czasie renesansu. Wcześniej stosowano fresk suchy. Mimo że najczęściej ta technika zwana jest także freskiem, to jej prawidłowa nazwa to al secco. Nazwa wywodzi się także z włoskiego i oznacza na sucho. Obraz malowano farbami zwilżonymi wodą na suchym tynku. W XIX wieku obrazy malowano równocześnie dwiema technikami. Dzięki temu kolory były bardzo intensywne - fresk mokry, a także możliwe były poprawki - fresk suchy.