Odrobina wolności
Mam pewne problemy z rodzicami. Bardzo mnie kochają i się o mnie troszczą, wiem także, że nie chcą dla mnie źle. Problem w tym, że czuję się trochę zniewolona, ponieważ nie pozwalają mi założyć Facebooka, każą chodzić tylko w spiętych włosach, sprawdzają książki, które czytam, czytają moje SMSy z koleżankami i potem budują o nich opinię. Próbowałam z nimi pogadać, lecz jedyną odpowiedzią, którą słyszałam, było że oni chcą dla mnie dobrze i widocznie im nie ufam. Dodatkowo przestają mi ufać i mnie często sprawdzają najczęściej w błahych sytuacjach. Jak mam im wytłumaczyć, że mam już 15 lat i chcę trochę wolności? 15-latka
Wolność się nie tyle należy, co się na nią zasługuje, gdy się jest dzieckiem, Sytuacja jest trudna, bo po prostu Twoi kochający Cię rodzice mają ogromne poczucie odpowiedzialności. Możliwe, że słuchają zbyt wiele relacji o tym, co potrafią robić nastolatki. Nie zmienisz wszystkiego od razu. Proponuję wielką cierpliwość połączoną z metodą małych kroków. Np. koleżanki powinny wiedzieć, że ich SMSy są czytane. Powinny pisać łagodnie, kulturalnie, by wyciszyć niepokój rodziców. A Ty co jakiś czas spokojnie pytaj, dlaczego tak Cię kontrolują. Przecież powoli zaczną zbierać żniwo z tego, jak Cię wychowali, przecież wpoili Ci dobre zasady. Opowiadaj im różne szkolne historie. Gdy dzieje się coś złego w klasie, to wyrażaj swoją opinię. Ale też kontroluj siebie samą i nigdy nie rób niczego, co jest złe. Ty sama siebie pilnuj i co jakiś czas przypominaj o tym rodzicom. Po co mają sprawdzać książki, które czytasz. Sama im opowiadaj o tym, co czytasz. Na końcu listu napisałaś, że rodzice przestają Ci ufać. To zdanie nie bardzo pasuje do początku listu. Może mają ku temu powody? Bo po kontroli SMSów, książek powinni być spokojni, a skoro nie są, to widocznie coś ich niepokoi. ABY MIEĆ WOLNOŚĆ, TRZEBA BYĆ ODPOWIEDZIALNYM za swoje decyzje. A czy Ty jesteś taka? Dlatego nie ulegaj różnym złym wpływom, tylko pokazuj swoim zachowaniem, że można Ci ufać. Bo jeśli kombinujesz, ukrywasz coś, to rodzice będą Cię długo kontrolowali. Nie tylko do 18, ale tak długo, jak długo będziesz od nich zależna. Co jakiś czas pytaj, czy jest dziedzina, gdzie spróbują na jakiś czas Ci
zaufać. Ale w zamian Ty też opowiadaj. Oni powinni wiedzieć, z kim spędzasz czas, gdzie jesteś, co robisz. To nie jest brak wolności. Na tym
polega życie rodzinne, że wiemy kto gdzie jest, z kim jest, jacy są ludzie, z którymi przebywa. Rodzice bardzo martwią się o Ciebie. Pomyśl, co możesz zrobić, by się mniej martwili. Jeśli Ty jesteś całkowicie w porządku, to przez serdeczne rozmowy i opowiadania o sobie uspokajaj ich.
Zadaj pytanie:
